24 marca br. mija sto lat od chwili, gdy w Rybniku na świat przyszło siódme dziecko Józefa Blachnickiego i Marii z domu Miller. Kilka dni później chłopiec został ochrzczony jako Franciszek Karol. Setna rocznica przyjęcia sakramentu chrztu przypada na Wielką Sobotę 3 kwietnia 2021 r. To ważne daty w historii Ruchu Światło-Życie i jego uczestników, którzy w latach 70 i 80 zaangażowali się w ten ruch.

Ks. Franciszek Blachnicki, Sługa Boży i twórca ruchu oazowego, zmarł nagle w 1987 roku, tuż po tym, jak się dowiedział, że jego najbliżsi współpracownicy – małżeństwo G., są agentami wywiadu PRL (ich oficerem prowadzącym był Aleksander M. z Departamentu I MSW, później współpracownik UOP i WSI).

Jego droga była trudna i dramatyczna. Nic na początku nie wskazywało, że będzie Sługą Bożym. Walczył w wojnie obronnej. Zaangażował się w konspirację harcerską. Aresztowany. Więzień obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, z numerem 1201. Był maltretowany w karnej kompanii bloku 13, tym samym w którym umierał później o. Kolbe. W marcu 1942 roku został skazany, jako obywatel Rzeszy, na karę śmierci przez ścięcie za działalność przeciwko III Rzeszy. Na oddziale skazańców dokonało się jego nawrócenie. Nim powiedział „Wierzę!” od Boga był daleko. Czuł, że zyskuje drugie życie. Wspominał: Nigdy w tym okresie nie przeżywałem wątpliwości co do wiary i nigdy nie miałem innych celów i dążeń, zainteresowań, poza wynikającymi z wiary i skierowanymi ku Ojcu przez Syna w Duchu Świętym, w realizacji wielkiego planu zbawienia.

Po kilku miesiącach oczekiwania na wykonanie wyroku w bloku śmierci zrządzeniem losu (lub Opatrzności) karę śmierci hitlerowski sąd zamienił  na 10 lat więzienia.

Blachnicki przebywał w różnych niemieckich obozach nim w kwietniu 1945 roku został uwolniony przez armię amerykańską.

W pracy duszpasterskiej zwracał szczególną uwagę na formowanie grup elitarnych, czyli nielicznych, ale zaufanych osób. Wypracował metodę rekolekcji zamkniętych – Oaza Dzieci Bożych. Prowadził krucjatę trzeźwości. W październiku 1956 roku rozpoczął pracę w Referacie Duszpasterskim Kurii diecezjalnej w Katowicach i w redakcji tygodnika ,,Gość Niedzielny”. W stanie wojennym wspierał uciekinierów z Polski. Prowadził liczne pielgrzymi i manifestacje. Zorganizował Chrześcijański Ruch Wyzwolenia Narodowego. Zdradzony, zmarł nagle w Carlsbergu 27 lutego 1987 roku.

Ks. Blachnicki 17 lutego 1994 roku został odznaczony pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderem Odrodzenia Polski. 9 grudnia 1995 roku rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny, a 1 kwietnia 2000 jego szczątki zostały przeniesione do Krościenka i złożone w kościele Chrystusa Dobrego Pasterza w dolnej kaplicy, nieopodal Turbacza, Haligowskich Skał i Sokolnicy.