Reanimacja to procedura ratunkowa mająca na celu przywrócenie funkcji życiowych u osoby, u której zatrzymało się serce lub oddychanie. Jest to kluczowy element pierwszej pomocy, który może znacząco zwiększyć szanse na przeżycie poszkodowanego. Reanimacja skupia się głównie na zapewnieniu przepływu tlenu do mózgu i organów, co jest kluczowe dla utrzymania życia.

Prawidłowe przeprowadzenie reanimacji wymaga zastosowania technik ucisków klatki piersiowej i sztucznego oddychania. Osoba udzielająca pomocy powinna wykonać uciśnięcia klatki piersiowej na środku mostka, dbając o właściwą głębokość nacisku. Kolejnym krokiem jest dostarczenie sztucznego oddechu, co można osiągnąć poprzez uszczelnienie usta na usta poszkodowanego i dostarczanie powietrza.

Aktualne wytyczne wskazują na to, że w przypadku osoby dorosłej należy wykonać 100-120 uciśnięć klatki piersiowej. W przypadku uciskania klatki piersiowej niemowlaków i dzieci do 8 roku życia także zalecana jest częstotliwość 100-120 ucisków na minutę.

Resuscytacja krążeniowo-oddechowa, znana również jako RKO, to kompleksowa procedura ratunkowa mająca na celu przywrócenie funkcji życiowych, zwłaszcza krążenia i oddechu, u osoby, u której zatrzymano się serce lub oddech. Jest to zintegrowane podejście do pierwszej pomocy, które obejmuje jednoczesne działania mające na celu przywrócenie krążenia krwi i utrzymanie dostarczenia tlenu do organizmu.

ZASADY RESUSCYTACJI OSÓB DOROSŁYCH:

• Ocena stanu poszkodowanego

Sprawdź, czy poszkodowany oddycha prawidłowo. Możesz to zrobić, obserwując ruchy klatki piersiowej, słuchając oddechu lub używając własnych zmysłów.

• Rozpocznij resuscytację krążeniowo-oddechową

Jeśli poszkodowany nie oddycha normalnie, rozpocznij uciski klatki piersiowej. Umieść dłonie na środku klatki piersiowej i wykonuj uciski zgodnie z wytycznymi, utrzymując tempo 100-120 ucisków na minutę.

• Ustal tempo ucisków

Zachowaj regularne tempo ucisków, aby zapewnić skuteczną krążeniową pompę.

• Sztuczne oddychanie (opcjonalne)

Jeśli jesteś przeszkolony w udzielaniu pierwszej pomocy, możesz zastosować sztuczne oddychanie. Jednak obecne wytyczne podkreślają znaczenie ciągłych ucisków klatki piersiowej, zwłaszcza dla osób, które nie są przeszkolone w udzielaniu pierwszej pomocy.

Przed oddechami ratowniczymi udrożnij drogi oddechowe, odchyl głowę poszkodowanego i zatkaj jego nos.

• Użycie automatycznego defibrylatora zewnętrznego

Jeśli jest dostępny automatyczny defibrylator zewnętrzny, to skorzystaj z niego zgodnie z instrukcjami. Podłącz urządzenie do klatki piersiowej poszkodowanego i postępuj zgodnie z wytycznymi zapisanymi na urządzeniu.

• Kontynuuj reanimację do przybycia pomocy

Kontynuuj czynności ratownicze, aż do przybycia służb medycznych lub do momentu, gdy poszkodowany zacznie samodzielnie oddychać.

ZASADY RESUSCYTACJI DZIECI:

Resuscytacja dzieci różni się od dorosłych ze względu na ich specyficzne potrzeby. W przypadku dzieci zaleca się stosowanie lżejszych nacisków klatki piersiowej i dostosowanie techniki sztucznego oddychania. Jednocześnie nie rezygnuj z zespołu czynności ratowniczych przed przybyciem pogotowia ratunkowego, ponieważ może to uratować życie dziecka.

Na początku musisz ocenić stan poszkodowanego i czynności życiowych. Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości co do prawidłowego oddechu, to niezbędna jest pomoc pogotowia ratunkowego. Podczas rozmowy przekaż wszystkie niezbędne informacje, a do przyjazdu pogotowia wykonaj zespół czynności ratowniczych:

• Uciski klatki piersiowej – umieść dwie palce na środku klatki piersiowej (u niemowląt) lub stosuj uciski dwoma dłońmi (u dzieci starszych), utrzymując tempo 100-120 ucisków na minutę.
• Sztuczne oddychanie – wykonuj jedno do dwóch oddechów za pomocą specjalnych ustników lub bezpośrednio na usta i nos dziecka.
• Automatyczny defibrylator zewnętrzny – skorzystaj z defibrylatora, jeśli znajduje się w pobliżu.

Główną różnicą między reanimacją a resuscytacją jest zakres interwencji. Reanimacja skupia się na przywracaniu jednej funkcji życiowej, czyli albo krążenia, albo oddechu, podczas gdy resuscytacja obejmuje jednoczesne przywracanie obu tych funkcji. RKO jest bardziej kompleksową formą pomocy, stanowiącą rozwinięcie procedur reanimacyjnych.

Należy także zwrócić uwagę na różnicę w wykonywaniu reanimacji oraz resuscytacji krążeniowo oddechowej.

Reanimacja może obejmować różne techniki, takie jak uciski klatki piersiowej, sztuczne oddychanie, użycie automatycznego defibrylatora zewnętrznego (AED) itp., w zależności od sytuacji.

Natomiast resuscytacja koncentruje się na konkretnej sekwencji działań, obejmującej uciski klatki piersiowej i oddechy ratownicze w określonym tempie oraz proporcjach – aż do momentu odzyskania przytomności.

W praktyce, kiedy zastanawiamy się, czy wykonać reanimację, czy resuscytację, zazwyczaj chodzi o to, czy potrzebne są jednoczesne działania na rzecz krążenia i oddechu. W większości przypadków, gdy mamy do czynienia z zatrzymaniem krążenia, konieczne jest rozpoczęcie RKO, co obejmuje jednoczesne uciski klatki piersiowej i sztuczne oddychanie. W sytuacjach, gdzie zatrzymanie krążenia wynika z problemów z oddechem, konieczne może być podjęcie działań skierowanych głównie na przywrócenie funkcji oddechowych. Istotne jest udrożnienie dróg oddechowych i przywrócenie krążenia krwi.

Źródło: https://www.bhp-center.com.pl/reanimacja-a-resuscytacja-przedstawiamy-roznice/