O wypaleniu zawodowym i jak sobie z nim radzić redaktor Tomasz Sosnowski rozmawiał z Marią Kościńską specjalistką w kwestii radzenia sobie z zawodowym stresem. Audycja została zrealizowana w ramach projektu „Godna praca, to bezpieczna praca – II edycja”, we współpracy dziennikarzy Działu Informacji ZRG NSZZ „Solidarność” oraz Radia Gdańsk.

Utrata satysfakcji z wykonywania pracy, uczucie nieustannego stresu, niezadowolenia z wyników pracy, poczucie braku rozwoju osobistego, a także chroniczne zmęczenie – to tylko niektóre z objawów wypalenia zawodowego. Początkowo terminu tego używano tylko w kontekście zawodów związanych z niesieniem pomocy innym ludziom.

Początkowo terminu wypalenie zawodowe używano tylko w kontekście zawodów związanych z niesieniem pomocy innym ludziom, takich jak: lekarz, pielęgniarka, psycholog, pracownik opieki społecznej. Wkrótce pojęcie zostało rozszerzone również do zawodów, gdzie ludzie w szerokim zakresie stykają się z innymi, jak np. nauczyciel, menedżer, urzędnik, policjant, prawnik.

Według jednego z badań przygotowanych przez Instytut Gallupa 76 proc. pracowników przynajmniej od czasu do czasu doświadcza syndromu wypalenia zawodowego, a 28 proc. twierdzi, że jest wypalonych bardzo często lub zawsze.

Wypalenia zawodowe zostało wpisane do Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób WHO (ICD-11) w czerwcu 2019 roku z mocą obowiązującą od 1 stycznia 2022.

O wypaleniu zawodowym opowiedziała słuchaczom Maria Kościńska, która na co dzień prowadzi szkolenia z zakresu zagrożeń psychospołecznych i stresu w miejscu pracy.

– Jakie są główne przyczyny wypalenia zawodowego i jakich grup zawodowych ono dotyka?

– Wypalenie zawodowe jest dziś problemem różnych grup zawodowych. Coraz więcej osób uskarża się na różnego rodzaju dolegliwości, nie wiedząc nawet, że dotyka ich wypalenie zawodowe. Nie jest możliwe od razu wskazanie jednej konkretnej przyczyny tego zjawiska. Kiedyś przypisywano wypalenie zawodowe takim zawodom jak lekarz, pielęgniarka, osoby, które pracują z ludźmi. Ale dzisiaj coraz więcej osób jak bankowcy, ludzie pracujący w mediach, prowadzący swoje firmy, ale też i pracujący w korporacjach narzekają na symptomy wypalenia zawodowego. Radzenie sobie w takich różnych sytuacjach nie jest wcale dzisiaj takie proste, tym bardziej że dotyka to naszego organizmu. Przyczyn jest bardzo dużo, zarówno po stronie pracodawcy, jak i pracownika. Jeżeli pracodawca wprowadza zarządzanie przez strach, stosuje mobbing, dyskryminację, jakże trudno jest pracować w takiej instytucji czy korporacji.

Kolejna kwestia to branie na siebie coraz większej liczby obowiązków. Jeżeli pracownik przestaje być asertywny i obawia się, że jego asertywność może nie być dla niego dobra i w tym momencie przyjmuje różne zadania do wykonania to naraża swój organizm na frustrację i przepracowanie. Wyraźny pierwszy sygnał: nie chce mi się pójść do pracy, praca nie daje mi ona  satysfakcji – to w tym momencie warto się zastanowić, dlaczego tak jest.

– Jakie są objawy wypalenia zawodowego i jak można jemu przeciwdziałać?

– Objawy będą wynikać z naszego zachowania, ale to przede wszystkim reaguje nasz organizm. Frustracja, niezadowolenie, a nawet obrzydzenie do wykonywanej pracy, również bezsenność. Pracujemy w permanentnym stresie, a stres nie jest dobrym elementem w naszym życiu. Jak przeciwdziałać – bardzo ważne pytanie. Trzeba oddzielić miejsce pracy od życia prywatnego. Bardzo ważna kwestia – wysypiać się i odpoczywać. Kiedy prowadzę szkolenia i mówię, co można jeszcze dodatkowo zrobić, to mówię, że warto porozmawiać z bliskimi osobami, ale też nie wstydźmy się pójść do lekarza. Nie zawsze sami sobie poradzimy. Można powiedzieć, że dzisiaj lekarze już bardziej wsłuchują się w to, co mówimy, więc potrafią nam pomóc.

Niektórzy zmieniają pracę – znam takie osoby Niektórzy też sięgają po farmakologię. Nie wstydźmy się tego. Zadbajmy o to, żeby poczuć ulgę w takiej sytuacji. Praca powinna być wolna od takich psychospołecznych zagrożeń, ale niestety nie zawsze jest to realne.

(mk)

Link do audycji…>>

Projekt otrzymał dofinansowanie z Norwegii poprzez Fundusze Norweskie 2014-2021, w ramach programu „Dialog społeczny – godna praca”.