Przez społeczne koszty wypadków przy pracy należy rozumieć łączne koszty wypadków ponoszone przez przedsiębiorstwa, poszkodowanych i ich rodziny oraz koszty ponoszone przez całe społeczeństwo. Urazy spowodowane wypadkami zawsze zwiększają zapotrzebowanie na różne usługi sektora publicznego, takie jak np. usługi służby zdrowia, których koszty w toku ewolucji systemów socjalnych różnych państw przenoszono z poszkodowanych i pracodawców na resztę społeczeństwa. Są to zatem w dużym stopniu koszty ukryte, a w związku z tym najmniej uświadamiane sobie przez społeczeństwo.

Społeczne koszty wypadków powodują w rezultacie znaczne straty w gospodarce, które wg ostatnich szacunków Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) wynoszą w krajach uprzemysłowionych około 4% PKB. Z kolei Europejska Agencja Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy koszty wypadków przy pracy i chorób zawodowych obciążające przedsiębiorstwa, poszkodowanych i ich rodziny oraz całe społeczeństwo w 15 starych krajach EU oszacowała między 2,6% a 5,9% PKB.

Zaobserwowano bardzo duże zróżnicowanie przeciętnego kosztu wypadku przy pracy między poszczególnymi przedsiębiorstwami: najniższy był w przedsiębiorstwach budowlanych, a najwyższy w przedsiębiorstwie górnictwa węglowego.

Analiza kosztów wypadków przy pracy wykazała charakterystyczne zjawisko polegające na większym udziale kosztów alternatywnych w ogólnych kosztach wypadków przy pracy obciążających przedsiębiorstwa. Koszt alternatywny lub tzw. koszt utraconych możliwości odnośnie do kosztów wypadków przy pracy dotyczy m.in. kosztów straconego czasu osoby poszkodowanej i innych osób w dniu wypadku, kosztów straconego czasu na dochodzenie powypadkowe i planowanie działań profilaktycznych, czasu lekarza i pielęgniarki w ambulatorium zakładowym poświęconego na udzielanie pomocy medycznej poszkodowanemu oraz zastępstw i pracy w nadgodzinach, jak też napraw uszkodzonych składników majątku wykonywanych przez pracowników przedsiębiorstwa w ramach wynagrodzenia. Koszty alternatywne stanowiły bowiem 52% ogólnych kosztów wypadków, a koszty księgowe 48%.

Badanie kosztów wypadków przy pracy obciążających poszkodowanych i ich rodziny wykazało bardzo silne zróżnicowanie kosztów wypadków ponoszonych przez poszkodowanych i ich rodziny w zależności od ciężkości wypadków.

Badania wykazały, iż na 1 wypadek przypadało przeciętnie 3,3 wizyty ambulatoryjnej, w tym na 1 wypadek powodujący absencję wynoszącą minimum 6 miesięcy przypadało 5,6 wizyty lekarskiej. Z leczenia stacjonarnego korzystało prawie 40% poszkodowanych w wypadkach. Wśród poszkodowanych niezdolnych do pracy od 1 miesiąca do 3 miesięcy ponad 46% korzystało z leczenia szpitalnego, natomiast wśród poszkodowanych niezdolnych do pracy co najmniej 6 miesięcy ponad 85% poszkodowanych trafiło do szpitala. Dla wypadków powodujących absencję od 3 do 6 miesięcy średnia długość leczenia szpitalnego wyniosła 6,6 dnia, dla wypadków o absencji powyżej 6 miesięcy – prawie 11 dni, a dla wypadków rentowych – 93 dni. Badania wykazały, iż na 1 wypadek przypadało średnio 0,35 zabiegu operacyjnego, a ich częstotliwość wzrastała wraz ze wzrostem stopnia ciężkości wypadków przy pracy.

Źródło materiały CIOP i PIB

Źródło: https://www.seka.pl/spoleczne-koszty-wypadkow-przy-pracy/

Projekt otrzymał dofinansowanie z Norwegii poprzez Fundusze Norweskie 2014-2021, w ramach programu „Dialog społeczny – godna praca”.