Popularne w ostatnich latach hasła – coaching i mentoring – niejednokrotnie wymieniane są jednym tchem. Pojęcia te faktycznie na wielu polach się zazębiają. Zarówno w przypadku mentoringu, jak i coachingu istotny jest proces doskonalenia kompetencji i odkrywanie ukrytego potencjału klienta. Obie metody pracy stosuje się w celu wsparcia rozwoju osobistego. Z perspektywy coachingu i mentoringu rozwój ten wygląda jednak nieco inaczej.

Z pozoru sesja mentoringowa i coachingowa może wydawać się podobna. W obu metodach pracy istotna jest kwestia nawiązania partnerskiej relacji. Jej celem jest maksymalizacja potencjału klienta, a samo spotkanie jest przede wszystkim dobrze przeprowadzoną rozmową. Padają podczas niej odpowiednio skonstruowane kluczowe pytania (życiowe lub/i biznesowe).

Najistotniejszym elementem, który różni te dwa podejścia do pracy z klientem, jest kwestia transferu wiedzy (bądź jej braku). Coaching wyrasta z założenia, że to klient zna najlepsze rozwiązanie postawionego celu. Klient ten, przy odpowiednim naprowadzeniu znajdzie drogę do jego realizacji. W mentoringu dochodzi do dzielenia się praktyką i doświadczeniem. Mentor – jako osoba, która była kiedyś na tym etapie rozwoju w danym obszarze, na jakim znajduje się obecnie mentee – udziela wskazówek i podpowiada rozwiązania, które mogą doprowadzić do osiągnięcia celu czy rozwiązania problemu, z którym przychodzi klient. Coach natomiast nie musi mieć doświadczenia z obszaru, w którym porusza się coachee – nie podpowiada, nie przekazuje wiedzy, nie dzieli się swoimi przeżyciami, a raczej wspiera w samodzielnym dojściu do najlepszych odpowiedzi. Coach towarzyszy, mentor towarzyszy, ale i uczy.

Dla powodzenia sesji mentoringowych ważne jest wzajemne zaufanie obu stron i właściwe zrozumienie tego, czym jest mentoring. Profesjonalny mentor nie udziela ogólnych rad z kategorii „jak żyć”. Wskutek partnerskiej relacji, jaka tworzy się pomiędzy uczestnikami spotkania, dochodzi do wydobycia potencjału, z którego mentee mógł nawet nie zdawać sobie sprawy. Jest on także wspierany w określeniu celu rozwoju oraz jego osiągnięciu, odkrywaniu możliwych barier i pokonywaniu ich. Z rozmowy z mentorem/mentorką skorzystać mogą osoby, które chcą stać się lepszym pracownikiem, planują przebranżowienie, chcą podjąć wyzwanie biznesowe czy planują rozwój zawodowy. Ponadto, mogą mieć także określony cel i chcą upewnić się, czy sposób, w jaki dążą do jego osiągnięcia, jest odpowiedni. Mentoring to dobre rozwiązanie dla osób, których ograniczenia wynikają między innymi z braku określonej wiedzy biznesowej, pewności siebie lub określonych osobistych przekonań.

Mentor może podzielić się z mentee swoim doświadczeniem, swoimi metodami. Do osiągnięcia celu potrzebne jest jednak zaangażowanie mentee – wiedza i przeżycia mentora to tylko (i aż!) inspiracja. Gotowa instrukcja postępowania nie jest tu zaś potrzebna.

Czym różni się life coaching od mentoringu? Mentoring różni się od life coachingu przede wszystkim tym, że jest wzbogacony o wiedzę i doświadczenie mentora (którym się dzieli). Obie metody pracy dążą do rozwoju osobistego coachee lub mentee. Jednakże w przypadku mentoringu przytoczone w tytule rozmowy o życiu prowadzone będą w kontekście celu biznesowego. Skupią się one na wyznaczaniu ścieżki kariery zawodowej, rozwiązywaniu określonych problemów czy eliminacji tego, co sprawia trudność w osiągnięciu sukcesu.

Wsparcie mentee poprzez rozmowy rozwojowe pomaga osiągnąć wyznaczone na początku współpracy cele. Pomoc na drodze do osiągnięcia celu, jaką oferuje specjalista oraz często inspirujące doświadczenie i podejście do różnych kwestii, klient wykorzystać może w biznesie, ale niewykluczone, że zdobyte kompetencje i umiejętności stanowić będą wsparcie w rozwoju biznesu i w innych obszarach życia.

Decyzję, jaką metodę pracy wybrać, powinno się oprzeć przede wszystkim na sprecyzowaniu swoich oczekiwań.

Źródło: https://mentornow.pl/life-coaching-a-mentoring-najwazniejsze-roznice/