Czy polscy pracodawcy dbają o różnorodne i włączające zespoły?
Na drugiej Liście pracodawców zaawansowanych w zakresie zarządzania różnorodnością i inkluzji w Polsce, wyłonioną w wyniku badania Diversity IN Check przeprowadzonego w 2022 roku, znalazło się 38 firm i organizacji. Powstał szczegółowy raport z tegorocznej edycji badania – zawierający wnioski i rekomendacje dla organizacji.
Kwestionariusz zastosowany w badaniu oparty jest na uznanych międzynarodowych standardach i wytycznych (m.in.: Sustainable Development Goals, ISO 26000 i 30415, GRI Standards, wytycznych OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych), składa się z 62 pytań i podzielony jest na 5 obszarów tematycznych: podstawy zarządzania, programy i działania, budowanie zaangażowania, wskaźniki rezultatów oraz covid-19.
– Warto (…) zwrócić uwagę na kilka elementów: pracodawcy coraz lepiej radzą sobie z zarządzaniem tematyką D&I, wdrażaniem formalnych podstaw oraz mechanizmów służących budowaniu włączających organizacji, choć wciąż mają wiele do zrobienia w zakresie konkretnych programów propracowniczych. Nadal praktycznie nie istnieje temat wspierania osób z obowiązkami opiekuńczymi wobec dorosłych osób zależnych. Równocześnie widać, że pracodawcy coraz chętniej wspierają ojców w rolach opiekuńczych. Wciąż duża część organizacji nie monitoruje ważnych wskaźników dotyczących np. stopnia wykorzystania wcześniej wspomnianych urlopów ojcowskich. Bardzo dobra wiadomość natomiast to taka, że zatrudnieni w firmach uczestniczących w badaniu DINC najwyraźniej doceniają ich starania na rzecz budowania włączającego środowiska pracy – napisała we wstępie do raportu Marzena Strzelczak, prezeska i dyrektorka generalna Forum Odpowiedzialnego Biznesu.
Wybrane wyniki badania:
- W 98% badanych firm/organizacji istnieje odrębne stanowisko, zespół lub ciało doradcze ds. zarządzania różnorodnością i budowania włączającej kultury organizacji lub zadania z tego zakresu są przypisane do jednego ze stanowisk z innego obszaru.
- Prawie wszystkie zbadane firmy/organizacje (96%) posiadają strategię zarządzania różnorodnością – prawie połowa (47%) w formie odrębnego dokumentu/ów, 49% jako część dokumentu/ów strategicznych.
- W ramach ww. dokumentów został uwzględniony szereg wymiarów różnorodności – najczęściej były to: płeć (98%), niepełnosprawność (93%), orientacja seksualna (93%), narodowość (91%) i wiek (91%). Najrzadziej wskazywano na realizację zadań służbowych w formule zdalnej (42%) oraz przynależność związkową (49%).
- Zasady dotyczące różnorodności i równouprawnienia, które ujęte są w ramach ww. dokumentów, to najczęściej: zasada równych szans w dostępie do awansów (96%), zasada równego traktowania podczas procesu rekrutacji (93%), zasada równych szans w dostępie do szkoleń i rozwoju (93%), zasada równości w wynagradzaniu (93%).
- Prawie wszystkie firmy/organizacje (94%) posiadają procedurę zgłaszania przypadków molestowania, dyskryminacji, mobbingu czy braku poszanowania praw człowieka w sposób anonimowy dla swoich pracowników/c.
- W 38% firm/organizacji funkcjonuje formalna procedura rozwiązywania zgłoszonych przypadków naruszeń zasad poszanowania różnorodności, przypadków dyskryminacji, mobbingu, molestowania, wskazująca osoby odpowiedzialne za rozpatrywanie zgłoszeń oraz ścieżkę postępowania.
- Większość firm/organizacji (72%) posiada programy/rozwiązania dedykowane opiekunom dzieci lub/i dorosłych osób zależnych.
- Aż w 53% organizacji nie są podejmowane żadne działania kierowane do osób LGBT+, w 49% organizacji do osób z niepełnosprawnościami, z 47% do osób różnych narodowości, pochodzenia itd.
– Uzyskane [w badaniu] rezultaty wskazują, że różnorodność w polskich warunkach ogranicza się do wymiaru płci. Pracodawcy w większości nie są ukierunkowani w swojej polityce kadrowej na pozyskiwanie różnorodnych talentów w procesie rekrutacji. Chociaż większość podejmowanych działań wypełnia wymogi antydyskryminacyjne zawarte w kodeksie pracy, to bardzo rzadko są inicjowane programy sprzyjające tworzeniu różnorodnego i inkluzywnego miejsca pracy. [komentarz do wyników badań dr hab. Ewy Lisowskiej, prof. SGH]
Projekt otrzymał dofinansowanie z Norwegii poprzez Fundusze Norweskie 2014-2021, w ramach programu „Dialog społeczny – godna praca”.