Marlena Maląg – Minister Rodziny i Polityki Społecznej, Wiceprzewodnicząca Rady Dialogu Społecznego wzięła udział w posiedzeniu plenarnym Rady, które poświęcone było dyskusji nt. założeń projektu budżetu państwa na rok 2024, propozycji średniorocznego wskaźnika wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej na rok 2024 oraz wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę i wysokości minimalnej stawki godzinowej w roku 2024. Podczas posiedzenia omówiono również kwestię dotyczącą zwiększenia wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2024 r.

Spotkanie odbyło się 10 lipca 2023 r. w Centrum Partnerstwa Społecznego „Dialog”. W posiedzeniu, któremu przewodniczył Łukasz Bernatowicz Przewodniczący Rady reprezentujący Związek Pracodawców BCC, udział wzięli ze strony rządowej Piotr Patkowski – Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów, Piotr Pyzik – Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Aktywów Państwowych, Ewelina Owczarska – Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Funduszy i Polityki Regionalnej oraz partnerzy społeczni.

Wiceminister P. Patkowski przedstawił informację na temat założeń projektu budżetu państwa na rok 2024; propozycji średniorocznego wskaźnika wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej na rok 2024 oraz o prognozowanych wielkościach makroekonomicznych stanowiących podstawę do opracowania projektu ustawy budżetowej na rok 2024. Poinformował, że strona rządowa proponuje średnioroczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w przyszłym roku w wysokości 106,6 proc. Ponadto prognozuje się, że dynamika realna produktu krajowego brutto wyniesie 103,0 proc; stopa bezrobocia rejestrowanego (na koniec roku) wyniesie 5,3%; dynamika nominalna przeciętnego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej wyniesie 109,7 proc. natomiast przeciętne zatrudnienie w gospodarce narodowej (w tys. etatów) wyniesie 11 286.

Następnie minister Marlena Maląg przedstawiła informacje dotyczące propozycji wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz propozycji wysokości minimalnej stawki godzinowej w roku 2024. Poinformowała, że strona rządowa proponuje wzrost wynagrodzenia minimalnego do poziomu 4242 zł od 1 stycznia 2024 r. oraz 4300 od 1 lipca 2024 r. a także minimalnej stawki godzinowej do 27,70- zł od 1 stycznia 2024 r. oraz 28,10- zł od 1 lipca 2024 r. Przeciętna wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2024 r. wyniesie 4271,- zł. Relacja płacy minimalnej do prognozowanego na 2024 r. na poziomie 7794,- zł przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej wynosie: 54,4 proc. Od 1 stycznia 2024 r. oraz 55,2 proc. od 1 lipca 2024 r. Zgodnie z szacunkiem liczba osób objętych regulacją wyniesie 3,6 mln. Całkowite roczne koszty pracodawców z tytułu podniesienia minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2024 r. wyniosą 35 344,1 mln zł.

W kwestii zwiększenia wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2024 r. minister Marlena Maląg poinformowała, że strona rządowa proponuje pozostawienie zwiększenie wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2024 r. na ustawowym minimum wynoszącym 20% realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w 2023 r. W efekcie prognozuje się, że wskaźnik waloryzacji emerytur i rent w 2024 r. wyniesie nie mniej niż 112,3%. Szacowany całkowity koszt waloryzacji świadczeń przy prognozowanym wskaźniku na poziomie 112,3%, wyniesie ok. 43,6 mld zł.

Minister podkreśliła, że polityka senioralna oparta jest na filarze wzmocnienia finansowego i aktywności osób starszych. Z tego względu wprowadzone zostały dodatkowe świadczenia takie jak tzw. trzynasta oraz czternasta emerytura. Poinformowała o decyzji, że „czternasta emerytura” zostanie wprowadzona jako świadczenie stałe, wypłacane co roku. Będzie to wsparcie dla emerytów i rencistów otrzymujących najniższe świadczenia. Projekt ustawy o kolejnym dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów trafił do podpisu Prezydenta RP. Zakłada on, że świadczenie będzie wynosiło co najmniej wysokość minimalnej emerytury. Po przekroczeniu kryterium dochodowego w wysokości 2 900,- zł obowiązywał będzie mechanizm „złotówka za złotówkę”. Termin wypłaty świadczenia będzie ustalany co roku uchwałą Rady Ministrów.

J. Męcina – Przewodniczący Zespołu ds. budżetu, wynagrodzeń i świadczeń socjalnych poinformował, że Zespołowi nie udało się wypracować wspólnego stanowiska w sprawie wskaźnika wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz wzrostu minimalnego wynagrodzenia za pracę na rok 2024. Zespołowi ds. budżetu, wynagrodzeń i świadczeń socjalnych oraz Zespołowi ds. ubezpieczeń społecznych, nie udało się wypracować także wspólnego stanowiska w sprawie zwiększenia wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2024 roku.

Źródło: https://www.gov.pl/web/dialog/posiedzenie-plenarne-rady-dialogu-spolecznego27 

1. Jaki wpływ ma mobbing na sprawność umysłową?

Podkreśla się, że osoby, które doświadczyły traumatycznych wydarzeń, charakteryzuje istotne pogorszenie procesów poznawczych, co w efekcie prowadzi do ekstremalnej odpowiedzi na stres oraz do niespójnych i dysfunkcyjnych zachowań. Osoby z osłabionymi funkcjami poznawczymi są też bardziej podatne na syndrom stresu pourazowego.

Nieuprzejme bądź wrogie zachowania w pracy negatywnie oddziałują na funkcjonowanie pracowników. Oprócz takich konsekwencji, jak zaburzenia zdrowia psychicznego, nasilenie negatywnych emocji czy wypalenie zawodowe, u ofiar mobbingu następuje również pogorszenie funkcji poznawczych, tj. obniżenie się ich zdolność do wykonywania złożonych zadań oraz kreatywność. Agresja doświadczana w pracy powoduje również obniżenie zdolności do udzielania informacji zwrotnych i rozwiązywania złożonych problemów. Dotyka to również świadków przemocy.

Obniżenie wydajności pracowników doświadczających przemocy w znacznej części nie wynikało z celowego ograniczania wysiłków włożonych w pracę, ale raczej z zakłóceń funkcji poznawczych, np. problemów w obrębie pamięci. Wyniki badań pokazują, że osoby doświadczające wrogich zachowań w pracy charakteryzowały się istotnie słabszą pamięcią i niższą kreatywnością. Kluczowe wydaje się również, że ofiary mobbingu w porównaniu z pozostałymi pracownikami same często oceniają swoje pomysły jako mniej kreatywne i twórcze. Ponadto badania wykazały, że pracownicy narażeni na mobbing mają większe problemy z podejmowaniem decyzji i potrzebują dłuższego czasu na rozwiązanie skomplikowanych zadań. Co więcej, narażenie na mobbing zaburza myślenie pracowników i prowadzi do pojawiania się wrogich wobec otoczenia myśli czy wręcz agresywnych zachowań wynikających z chęci odwetu. Zamiast koncentrować się na pracy i powierzonych zadaniach, ofiary mobbingu usiłują zrozumieć, co stanowi źródło ich problemów i jak mogą sobie z nimi poradzić. W efekcie wzrasta u nich obciążenie poznawcze.

Doświadczanie przemocy wiąże się również z automatycznymi procesami zachodzącymi w mózgu, ponieważ umiejscowione w jego głębokich obszarach ciało migdałowate staje się nadmiernie aktywne. Powoduje to, że procesy wyższe ustępują miejsca procesom prymitywnym, które koncentrują się na prostych reakcjach „walcz” albo „uciekaj”. W przeciwieństwie do świadomej oceny zdarzenia prymitywne procesy są automatyczne i służą do przygotowania jednostki do reagowania w sytuacji zagrożenia. W takiej sytuacji zdolność koncentracji i rozwiązywania złożonych zadań znacznie maleje, co powoduje spadek wydajności i efektywności pracownika.

Źródło: https://www.seka.pl/mobbing-a-sprawnosc-umyslowa-pracownikow/

Projekt otrzymał dofinansowanie z Norwegii poprzez Fundusze Norweskie 2014-2021, w ramach programu „Dialog społeczny – godna praca”.