Czy dobry nauczyciel „obroni się sam” i nie potrzebuje już Karty Nauczyciela? Między innymi na to pytanie 3 lipca br. w rozmowie z Tomaszem Sosnowskim w audycji „Głos Pracownika” starał się odpowiedzieć Wojciech Książek, wiceminister edukacji w latach 1997-2001, przez trzy dekady lider regionalnej gdańskiej oświatowej „Solidarności”.

Co jakiś czas wraca temat kolejnej nowelizacji, a nawet zniesienia jedynego ustawowego, ogólnokrajowego i ponadzakładowego układu zbiorowego pracy, czyli Karty Nauczyciela. Została ona przyjęta w 1982 roku, zawiera ustawowe zapisy statusu zawodu nauczyciela, określa warunki pracy, wynagrodzenia oraz kwalifikacje nauczycieli i precyzuje stopnie awansu zawodowego. Ponadzakładowe układy zbiorowe pracy w szkołach zawiera samorząd i organizacje związkowe, ale dotyczą one wówczas pracowników administracji i obsługi szkół.

W cywilizowanym państwie konieczne jest ustawowe określenie statusu zawodu nauczyciela z uwagi na jego rolę społeczną w wychowaniu i kształtowaniu kolejnych pokoleń. Zmiany w pragmatyce zawodu, nakładanie nowych zadań bez idącej za tym stosownej gratyfikacji, trudne warunki pracy i brak stabilizacji powodują odchodzenie nauczycieli z pracy. Według GUS mamy około 515 tysięcy nauczycieli zatrudnionych na pełny etat od przedszkola po szkołę ponadpodstawową w skali całego kraju.

Audycja tutaj

Projekt otrzymał dofinansowanie z Norwegii poprzez Fundusze Norweskie 2014-2021, w ramach programu „Dialog społeczny – godna praca”.