Podmiot zatrudniający osoby niepełnosprawne powinien spełnić szereg formalności oraz zapewnić właściwe warunki pracy, ale może liczyć także na korzyści, jakie zatrudnienie takiego pracownika za sobą niesie. W tym kontekście ważny jest czas pracy, który został bezpośrednio określony w Ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych z dnia 27 sierpnia 1997 roku.

Standardowy wymiar czasu pracy osoby z orzeczeniem niepełnosprawności wynosi nie więcej niż 8 godzin na dobę i nie więcej niż łącznie 40 godzin tygodniowo. Informacje na ten temat znajdują się w art. 15 wspominanej wcześniej ustawy. Jednocześnie osoby te nie mogą wykonywać obowiązków służbowych w godzinach nadliczbowych oraz w porze nocnej. Wymóg ten należy stosować bez względu na orzeczony stopień niepełnosprawności oraz niezależnie od zgody obu stron stosunku pracy.

Nieco inny wymiar pracy obowiązuje w przypadku osób ze znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Wówczas czas ten nie może przekraczać 7 godzin na dobę oraz łącznie 35 godzin w skali całego tygodnia. Zapisano to w art. 15 ust 2 Ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

W polskim prawie uwzględniono dwa podstawowe wyjątki, w których nie obowiązują zakaz pracy w porze nocnej i godzinach nadliczbowych oraz skrócony czas pracy osoby niepełnosprawnej. Jest to bezpośrednio regulowane przez zapisy art. 16 ww. ustawy. Wyjątki odnoszą się do:

• osób zatrudnionych przy pilnowaniu (tj. monitorujących lub pilnujących mienia);
• osób niepełnosprawnych, u których lekarz prowadzący wyrazi zgodę na wydłużony czas pracy lub wykonywanie obowiązków służbowych w godzinach nadliczbowych i w porze nocnej.

Źródło: https://inzynieriabhp.pl/czas-pracy-osoby-niepelnosprawnej/

Projekt otrzymał dofinansowanie z Norwegii poprzez Fundusze Norweskie 2014-2021, w ramach programu „Dialog społeczny – godna praca”.