16 grudnia 2016 r. odsłoniliśmy na Placu Solidarności tablicę poświęconą czterem ofiarom stanu wojennego, które zginęły po 13 grudnia 1981 roku w Gdańsku. Trochę wymagało to zachodu, ale się udało. W ten sposób na murze przystoczniowym mamy nazwiska wszystkich ofiar represji komunistycznych. Z roku 1970, z okresu stanu wojennego. To był dobry cel.

Na tablicy jest napis:

Pamięci Ofiar stanu wojennego w Gdańsku

Antoni Browarczyk, 20 lat, uczeń, zm. 17 XII 1981

Wacław Kamiński, 32 lata, pracownik Stoczni Gdańskiej im. Lenina, zm. 28 XI 1982

Piotr Sadowski, 22 lata, pracownik Zarządu Portu Gdańsk, zm. 31 VIII 1982

Jan Samsonowicz, 39 lat, pracownik w Akademii Medycznej w Gdańsku, zm. 30 VI 1983

Region Gdański NSZZ „Solidarność”

Gdańsk, 16 grudnia 2016 r.   

SKOK Stefczyka (mały napis jako fundator tablicy)

A to biogramy 4 ofiar – na podstawie dokumentów Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku

Antoni Browarczyk, uczeń, lat 20

Antoni Browarczyk – sympatyk „Solidarności” i kibic Lechii Gdańsk – 17 grudnia 1981 r. wracał z praktyk w zakładzie elektromechanicznym. W tym czasie w centrum Gdańska trwała manifestacja przeciw wprowadzeniu stanu wojennego i brutalnej pacyfikacji Stoczni Gdańskiej, która miała miejsce dzień wcześniej. Przed budynkiem Komitetu Wojewódzkiego PZPR oddziały milicji i ZOMO użyły wobec demonstrantów broni palnej z ostrą amunicją. Po rozproszeniu manifestacji Antoni Browarczyk został znaleziony ciężko ranny na Targu Rakowym i przeniesiony w stanie śmierci klinicznej do Szpitala Wojewódzkiego im. Mikołaja Kopernika w Gdańsku. Tam w wyniku ran postrzałowych głowy zmarł. Jako oficjalną datę śmierci wpisano 23 grudnia 1981 roku, lecz najprawdopodobniej śmierć Antoniego Browarczyka nastąpiła już 17 grudnia 1981 roku.

Piotr Sadowski, pracownik Zarządu Portu Gdańskiego, lat 22

Piotr Sadowski był sympatykiem „Solidarności”. W dniu 31 sierpnia 1982 r. – w drugą rocznicę podpisania Porozumień Sierpniowych – uczestniczył w manifestacji patriotycznej w centrum Gdańska. Podczas rozpędzania demonstracji przez oddziały milicji został ranny w głowę i stracił przytomność. Milicyjny pocisk z gazami chemicznymi spowodował zatrucie organizmu, w wyniku którego Piotr Sadowski zmarł w szpitalu jeszcze tego samego dnia.

Wacław Kamiński, pracownik Wydziału K-2 Stoczni Gdańskiej, lat 32

Wacław Kamiński był działaczem NSZZ „Solidarność” w „kolebce” Związku – najpierw struktur legalnych, a po wprowadzeniu stanu wojennego – podziemnych. W dniu 12 października 1982 roku w wyniku wystrzelenia przez oddziały ZOMO petardy gazowej został ciężko rany w głowę podczas demonstracji przeciwko delegalizacji „Solidarności”, która odbywała się w pobliżu pierwszej stałej siedziby Związku w Gdańsku Wrzeszczu. Samochód, którym świadkowie zdarzenia przewozili go do szpitala, został zatrzymany przez oddział ZOMO, a sam Wacław Kamiński – już ranny – dodatkowo pobity. Zmarł 28 listopada 1982 roku w Akademii Medycznej w Gdańsku.

Jan Samsonowicz, pracownik Akademii Medycznej, lat 39

Aktywny działacz opozycji antykomunistycznej od lat 70., współtwórca Ruchu Młodej Polski w Gdańsku, współzałożyciel NSZZ „Solidarność” Akademii Medycznej, członek Prezydium Zarządu Regionu Gdańskiego, uczestnik I Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ „Solidarność”. W latach 1976–1983 inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa. Po wprowadzeniu stanu wojennego internowany od grudnia 1981 roku do lipca 1982 roku w obozach w Strzebielinku, Iławie i Kwidzynie. W dniu 30 czerwca 1983 roku Jana Samsonowicza znaleziono powieszonego na płocie okalającym boisko klubu „Stoczniowiec” Gdańsk. W toku komunistycznego śledztwa jego śmierć uznano za samobójstwo, odrzucając dowody wskazujące na udział osób trzecich w tej tragicznej śmierci.