Metody ograniczania zagrożenia hałasem można podzielić na administracyjno- prawne i techniczne.

Metody administracyjno-prawne obejmują wszelkie uregulowania prawne, to jest uchwały Rady Ministrów, ustawy sejmowe, rozporządzenia, zarządzenia oraz pozostałe przepisy i normy techniczne, mające na celu ograniczenie zagrożenia hałasem.  Do metod administracyjno-prawnych należy zaliczyć także takie działania, jak:

• stosowanie przerw w pracy i ograniczanie czasu pracy na hałaśliwych stanowiskach,
• stosowanie profilaktyki lekarskiej, w tym badania lekarskie obejmujące kontrolę słuchu wszystkich nowo przyjmowanych pracowników oraz okresowe badania kontrolne wszystkich pracowników narażonych na hałas przekraczający dopuszczalne wartości,
• przenoszenie pracowników wrażliwych na działanie hałasu oraz tych, u których stwierdzono schorzenia, a zwłaszcza upośledzenie słuchu, do pracy w warunkach mniej uciążliwych.

Metody i środki techniczne ograniczania hałasu to:

• ograniczenie i minimalizacja emisji hałasu ze źródła,
• ograniczanie transmisji hałasu, tj. ograniczanie energii wibroakustycznej na drogach jej przenoszenia,
• ograniczanie emisji (tj. oddziaływania) hałasu na określone obszary hal produkcyjnych oraz na stanowiska pracy,
• aktywna redukcja hałasu, polegająca na kompensowaniu hałasu sygnałem generowanym przez dodatkowe źródła.

Ograniczanie emisji hałasu u źródła może być realizowane poprzez:

– wybór i stosowanie procesów technologicznych o małej emisji hałasu, przykłady: zastąpienie procesu kucia walcowaniem lub wytłaczaniem, zastąpienie procesu nitowania skręcaniem, zastosowanie obróbki chemicznej zamiast mechanicznej itp.),

– wybór i stosowanie maszyn (zarówno typów, jak i egzemplarzy) o małej emisji hałasu, maszyny i urządzenia używane w zakładach pracy powinny być oznaczone znakiem CE. Zgodnie z obowiązującymi przepisami producenci maszyn i urządzeń zobowiązani są do podania w dokumentacji technicznej maszyny poziomu ciśnienia akustycznego emisji hałasu i/lub poziomu mocy akustycznej (badania potwierdzone przez jednostkę notyfikowaną w odpowiednim zakresie). Na podstawie tych danych pracodawca może wybrać maszynę cichszą,

– zmianę warunków pracy maszyny,

– modernizację lub wymianę części składowych maszyny, przykład: zastosowanie innego rodzaju dysz w urządzeniach wykorzystujących sprężone powietrze, zastosowanie łożysk cichobieżnych, wyłożenie wewnętrznych powierzchni obudów materiałem dźwiękochłonnym, zastosowanie blachy perforowanej zamiast pełnej na obudowy, które mogą drgać, usztywnienie konstrukcji maszyny, unikanie w rurociągach i instalacjach wentylacyjnych gwałtownych zmian przekroju lub kierunku strumienia,

– odpowiednią konserwację maszyny, przykład: wymiana zużytych części, właściwe smarowanie, wyważanie części.

Redukcja hałasu u źródła jego powstawania powinna być, o ile to możliwe, stosowana na etapie projektowania, gdyż późniejsze jej wprowadzenie może naruszyć wymagania procesu wykonawczego i wymagać znaczniejszych nakładów finansowych.

Ograniczanie hałasu na drodze jego transmisji jest możliwe poprzez:

• zastosowanie ochron zbiorowych, tj.:

– urządzeń ograniczających hałas

– materiałów pochłaniających dźwięk

– środków ograniczających transmisję dźwięku powietrznego i materiałowego

•  zastosowanie środków organizacyjnych, polegających na:

– odpowiednim usytuowaniu źródeł hałasu względem siebie i względem ścian pomieszczenia – zaleca się, aby odległość między maszynami wynosiła nie mniej niż 2–3 m; maszyny powinny się znajdować jak najdalej od ścian i innych powierzchni odbijających,

– oddzieleniu obszarów, w których wykonywane są prace o małej emisji hałasu, od obszarów, w których wykonywane są prace o dużej emisji hałasu – przykład: pomieszczenia pracy koncepcyjnej, laboratoria i biura powinny być oddzielone od budynków i pomieszczeń, w których odbywają się procesy produkcyjne powodujące hałas.

Ograniczanie imisji hałasu jest możliwe poprzez:

• zastosowanie odpowiednich rozwiązań technicznych – przykład: zastosowanie zdalnego sterowania i automatyzacji na stanowiskach pracy,
• zastosowanie rozwiązań organizacyjnych, polegających m.in. na:

– odsunięciu człowieka od hałaśliwych procesów,

– grupowaniu źródeł dźwięku w zależności od poziomu ciśnienia akustycznego emitowanego dźwięku, dzięki grupowaniu źródeł hałasu w różnych pomieszczeniach pracownicy obsługujący cichsze urządzenie (znajdujące się w jednym pomieszczeniu) nie są narażeni na hałas docierający z urządzeń głośniejszych (znajdujących się w innym pomieszczeniu),

• zastosowanie indywidualnych ochron słuchu.

Źródło: https://mindly.pl/halas,ac230/metody-ograniczania-zagrozenia-halasem-w-srodowisku-pracy,3864

Projekt otrzymał dofinansowanie z Norwegii poprzez Fundusze Norweskie 2014-2021, w ramach programu „Dialog społeczny – godna praca”.