Ogień jest jednym z najniebezpieczniejszych najbardziej niszczących i nieprzewidywalnych żywiołów. Zagraża zarówno ludziom, jak i mieniu. Dlatego tak ważne są profilaktyka i stosowanie wszelkich możliwych zabezpieczeń na wypadek zaprószenia ognia. Dotyczy to również zakładów pracy, w których za bezpieczeństwo pracowników odpowiada właściciel. Jego obowiązki w tym zakresie określają przepisy BHP i ppoż.

Jak większość obowiązków pracodawcy, również te dotyczące ochrony przeciwpożarowej w firmie są ujęte w przepisach. W tej dziedzinie najistotniejsza jest ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej. Zawiera ona zapisy dotyczące między innymi zapewnienia bezpieczeństwa pracownikom na wypadek pożaru oraz stworzenia im możliwości ewakuacji. Cele te mogą być osiągnięte przez wyznaczenie osób odpowiedzialnych za poszczególnie zadania. Są to np. opieka nad kluczami do wyjść ewakuacyjnych i zarządzanie nimi, dbanie o sprzęt gaśniczy oraz jego dobry stan techniczny, czy też planowanie i organizacja szkoleń w zakresie ewakuacji.

Ustawa określa także obowiązki pracodawcy dotyczące sposobu przygotowania budynku do akcji ratowniczej m.in. przez wskazanie osób odpowiedzialnych za ten aspekt ochrony. Zaleceniem jest wyznaczenie co najmniej dwóch osób na piętro w systemie jednozmianowym oraz dwóch osób na zmianę w systemie dwuzmianowym. Do ich przepisowych obowiązków należą:

• zdobycie wiedzy dotyczącej zasad ewakuacji i ochrony pożarowej przez udział w odpowiednich szkoleniach,
• dysponowanie telefonem służbowym.

Informacje o osobach odpowiedzialnych za bezpieczeństwo ppoż. powinny być umieszczone w widocznych miejscach (najczęściej przy punktach pierwszej pomocy) oraz publicznie ogłoszone przez pracodawcę. Powinien on podać dane takie jak: imię i nazwisko, numer służbowego telefonu i miejsce pracy. Informacje te powinny też zostać przekazane osobom współpracującym z zakładem lub wykonującym na jego terenie inne zadania (np. ekipa remontowa, zewnętrzny serwis sprzątający).

Regulacje dotyczące ochrony ppoż. w zakładzie zawiera też Kodeks pracy. Obejmują one między innymi obowiązkowe szkolenia pracowników z zakresu BHP i ppoż. oraz przeprowadzenie identyfikacji zagrożeń pożarowych w firmie i stworzenie odpowiednich schematów postępowania.

Sprzęt gaśniczy obok przygotowania pracowników w drodze szkoleń stanowi najważniejszy element ochrony przeciwpożarowej. Nie chodzi jednak o to, aby w ogóle był na terenie firmy. Istotne jest jego właściwe dobranie do typu zagrożeń panujących w zakładzie, a także właściwe rozmieszczenie. Nie można też zapomnieć o sprawności technicznej – należy kontrolować minimum raz w roku. Przykładem sprzętu, który należy odpowiednio dobrać do miejsca, są gaśnice.

O tym, jaki jeszcze sprzęt gaśniczy powinien się znaleźć w zakładzie pracy, decydują profil jego produkcji oraz specyfika zagrożenia pożarem. W myśl przepisów powinien on być dostosowany do tych aspektów. Dotyczy to jednak nie tylko urządzeń przenośnych, na co wskazuje rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów. Na wyposażeniu powinny się znaleźć:

• urządzenia gaśnicze,
• agregaty gaśnicze,
• hydranty wewnętrzne wyposażone w węże strażackie,
• koce gaśnicze i termiczne.

Podręczny sprzęt gaśniczy powinien być rozmieszczony na terenie całego zakładu, w widocznych, ogólnie dostępnych i dobrze oznaczonych miejscach. Najczęściej rozmieszcza się go przy wejściach do budynków, na korytarzach i klatkach schodowych. Ponadto na każde 100 m2 budynku powinno przypadać 2 kg środka gaśniczego, a odległość z dowolnego miejsca w budynku do miejsca lokalizacji sprzętu nie może przekraczać 30 m.

Źródło: https://www.seka.pl/regulacje-przeciwpozarowe-w-miejscu-pracy/

Projekt otrzymał dofinansowanie z Norwegii poprzez Fundusze Norweskie 2014-2021, w ramach programu „Dialog społeczny – godna praca”.