Prawdopodobnie pierwszy raz wypalenie zawodowe zostało opisane przez psychologa Herberta Freudenberger, który najpierw prowadził badania, a następnie opublikował pracę naukową opisującą to zjawisko w 1974 r. Teraz 14 września obchodzimy Międzynarodowy Dzień Walki z wypaleniem zawodowym.

Wypalenie zawodowe to problem dotykający coraz więcej pracowników. Wypalenie zawodowe (z ang. burnout) wcześniej zostało zakwalifikowane jako syndrom zawodowy znacząco wpływający na stan zdrowia. Jednak już w 2019 r. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) podjęła decyzję, że wypalenie zawodowe zostanie uznane za chorobę i wpisane do Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (ang. International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems, w skrócie ICD). Lista jest aktualizowana okresowo i nowa wersja ICD-11 wejdzie w życie 1 stycznia 2022 roku co oznacza, że osoby mające objawy wypalenia zawodowego będą mogły od nowego roku otrzymać zwolnienie lekarskie.

Wypalenie jest długofalowym procesem, którego główną przyczyną jest przewlekły stres, nadmierne zmęczenie oraz stawianie sobie zbyt wysokich celów. Do rozpoznania objawów wypalenia zawodowego najczęściej stosuje się trójwymiarową teorię wypalenia Christiny Maslach, zgodnie z którą na tę chorobą składają się trzy elementy:

• fizyczne: poczucie wycieńczenia lub wyczerpania energii,
• emocjonalne: obniżony nastrój, negatywne uczucia lub zobojętnienie przejawiające się cynicznym i pozbawionym empatii zachowaniem,
• behawioralne: zmniejszona wydajność zawodowa, obniżenie oceny własnych dokonań i poczucie, że wszystko co się robi nie ma sensu lub jest niewystarczająco dobre.

Mówi się, że najbardziej narażone na wypalenie zawodowe są osoby pracujące w zawodach wymagających bliskich kontaktów interpersonalnych takich jak psycholodzy, psychiatrzy, lekarze, pielęgniarki, nauczyciele, pracownicy społeczni, policjanci, urzędnicy oraz osoby pracujące w bliskim i bezpośrednim kontakcie z klientem. Jednak tak naprawdę wypalenie zawodowe może dotknąć każdego. Według badania Kronos Incorporated i Future Workplace na wypalenie zawodowe mają wpływ następujące czynniki:

• nieadekwatne wynagrodzenie (41 proc.),
• przeciążenie pracą (32 proc.),
• nadgodziny (32 proc.),
• nieefektywne zarządzanie w firmie (30 proc.),
• brak związku między rolą pracownika, a strategią firmy (29 proc.),
• niska kultura pracy (26 proc.).

Źródło: https://kadry.infor.pl/bhp/choroby-zawodowe/5326306,Wypalenie-zawodowe-podstawa-zwolnienia-lekarskiego-od-2022-r.html

Projekt otrzymał dofinansowanie z Norwegii poprzez Fundusze Norweskie 2014-2021, w ramach programu „Dialog społeczny – godna praca”.