Firma może, ale nie musi go wypłacać pracownikom. Okrycia ust i nosa używane w trakcie epidemii nie stanowią bowiem odzieży ochronnej w rozumieniu przepisów bhp.

Zgodnie z art. 207 par. 2 kodeksu pracy (dalej: k.p.) pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników poprzez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. Wiąże się to z koniecznością nieodpłatnego dostarczania pracownikom środków ochrony indywidualnej, zabezpieczających przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informowanie pracowników o sposobach posługiwania się tymi środkami.

Jak wynika z art. 2377 par. 1 k.p., pracodawca ma obowiązek dostarczać pracownikom nieodpłatnie odzież i obuwie robocze spełniające wymagania określone w Polskich Normach:

• jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,
• ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.

Pracodawca powinien ustalić rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne, jak również przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego. Dokument ten powinien zostać skonsultowany z przedstawicielami pracowników.

Pracodawca, który zapewnia pracownikom odzież roboczą lub ochronną, powinien także zapewnić jej pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie. Gdy nie jest w stanie zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te może zlecić pracownikom pod warunkiem wypłacania im ekwiwalentu pieniężnego w wysokości poniesionych kosztów.

Z kolei zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów 6 maja 2021 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz.U. poz. 861) zakrywanie, za pomocą maseczki, ust i nosa jest obligatoryjne:

• w zakładach pracy, jeżeli w pomieszczeniu przebywa więcej niż jedna osoba, chyba że pracodawca postanowi inaczej;
• w budynkach użyteczności publicznej przeznaczonych na potrzeby: administracji publicznej, wymiaru sprawiedliwości, kultury, kultu religijnego, oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki, wychowania, opieki zdrowotnej, społecznej lub socjalnej, obsługi bankowej, handlu, gastronomii, usług, w tym usług pocztowych lub telekomunikacyjnych, turystyki, sportu, obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym, lotniczym, morskim lub wodnym śródlądowym; za budynek użyteczności publicznej uznaje się także budynek biurowy lub socjalny.

Maseczki takie nie są środkami ochrony indywidualnej w rozumieniu przepisów bhp, a tym samym nie muszą spełniać żadnych szczególnych wymogów jak środki ochrony indywidualnej. Teoretycznie pracodawca nawet nie ma obowiązku zapewnienia ich pracownikom, natomiast ma prawo egzekwować od nich ich stosowanie.

Źródło: https://praca.gazetaprawna.pl/artykuly/8174711,ekwiwalent-za-pranie-maseczek-decyzja-pracodawcy.html  

Projekt otrzymał dofinansowanie z Norwegii poprzez Fundusze Norweskie 2014-2021, w ramach programu „Dialog społeczny – godna praca”.