Jest wiele dolegliwości, które pojawiają się w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych. Zazwyczaj wiąże się je z ciężkimi pracami fizycznymi, jednak problem ten dotyczy niemal wszystkich pracujących, nawet tych, którzy spędzają długie godziny przy biurku.

Z tego powodu profilaktyka chorób zawodowych jest bardzo ważna w każdym miejscu. Jej zaniedbanie wiąże się nie tylko z pogorszeniem zdrowia pracowników, a nawet utraceniem przez nich zdolności do pracy, ale nierzadko też z konsekwencjami prawnymi dla pracodawców. Przepisy BHP bowiem stwierdzają jasno, że to na zatrudniającym ciąży obowiązek stworzenia warunków zapobiegających pojawieniu się dolegliwości związanych z pełnieniem obowiązków służbowych.

W celu usystematyzowania obowiązków dot. profilaktyki chorób zawodowych należy wyjść od art. 229 § 1 Kodeksu Pracy (z zastrzeżeniem § 11), który mówi o konieczności przeprowadzenia badań lekarskich dla m.in.:

•    osób przyjmowanych do pracy,

•    osób przenoszonych na inne stanowiska (w tym pracownicy młodociani).

Natomiast § 2 tego artykułu mówi o odbywaniu okresowych badań lekarskich, a także badań kontrolnych dla pracowników, którzy z powodu choroby byli niezdolni do pracy przez czas dłuższy niż 30 dni. Ma to na celu sprawdzenie ich zdolności do wykonywania dotychczasowych obowiązków. W tym punkcie należy również nadmienić przepisy § 3, 4a i 6 – wynika z nich bowiem, że badania takie powinny w miarę możliwości odbywać się w godzinach pracy na podstawie skierowania wydanego przez pracodawcę i na jego koszt, przy czym pracownik zachowuje prawo do pełnego wynagrodzenia za ten czas.

Jak wskazuje art. 226 KP, na barkach zatrudniającego leży ocena i dokumentacja ryzyka zawodowego, a także stosowanie środków profilaktycznych, które obniżają potencjalne zagrożenie. Z drugiej strony jego obowiązkiem jest poinformowanie osób zatrudnionych w prowadzonym zakładzie pracy o występowaniu określonego ryzyka zawodowego, związanego z piastowaniem danego stanowiska, a także przekazanie informacji o zasadach zapobiegania zagrożeniu.

Co więcej, jak mówi art. 227 § 1, pracodawca powinien w szczególności (więc nie jest to katalog zamknięty) dbać o prawidłowe funkcjonowanie urządzeń, ograniczających, eliminujących, jak i mierzących poziom występowania szkodliwych dla zdrowia czynników. Z drugiej strony musi również na własny koszt prowadzić pomiary i badania nad nimi, których wyniki powinien rejestrować, gromadzić, a także umożliwiać wgląd do nich pracownikom.

Warto również wiedzieć, że jeśli pracodawca podejrzewa wystąpienie choroby zawodowej u swoich pracowników, to ma obowiązek zgłosić to do właściwego państwowego inspektora sanitarnego i właściwego okręgowego inspektora pracy. Jeśli natomiast choroba została rozpoznana jako zawodowa, to musi ustalić przyczyny, charakter i rozmiar zagrożenia, a także usunąć ze środowiska pracy czynniki szkodzące zdrowiu i zastosować wszelkie środki zapobiegawcze.

Źródło: https://eszkoleniabhp.com/blog/co-mowia-przepisy-bhp-o-profilaktyce-chorob-zawodowych

Projekt otrzymał dofinansowanie z Norwegii poprzez Fundusze Norweskie 2014-2021, w ramach programu „Dialog społeczny – godna praca”.