W Norwegii w 2017 roku blisko dwie trzecie pracowników w sektorze prywatnym było zatrudnionych w przedsiębiorstwach zrzeszonych w stowarzyszeniach pracodawców.

W Norwegii stowarzyszenia pracodawców powstały w odpowiedzi na zrzeszanie się pracowników do związków zawodowych. Pierwsza organizacja pracodawców powstała już w 1900 (rok po utworzeniu pierwszej konfederacji związków zawodowych) i było to Norweskie Stowarzyszenie Pracodawców (NAF), z którego, po połączeniu w 1989 roku z Norweską Konfederacją Przemysłu i Norweskim Stowarzyszeniem, utworzono Konfederację Norweskich Przedsiębiorców. Obecnie jest ona największą norweską organizacją pracodawców, do której należy 28 tys. firm członkowskich zatrudniających około  580 000 pracowników.

Drugim co do wielkości stowarzyszeniem pracodawców prywatnych jest  Virke Norweska Federacja Przedsiębiorców, której członkowie reprezentują takie branże jak: handel, wiedza, technologia, turystyka, usługi, zdrowie, opieka, edukacja, kultura, wolontariat i wiele innych.

Pracodawcy samorządowi zorganizowani są Norweskim Stowarzyszeniu Władz Lokalnych i Regionalnych (KS), które w obecnej formie funkcjonuje od 1972 roku.

W sektorze państwowym w negocjacjach jako pracodawca występuje Ministerstwo Samorządu Terytorialnego i Modernizacji.

Największe stowarzyszenia pracodawców w Norwegii w 2020 roku

Organizacje pracodawców mogą zawierać układy zbiorowe z jednym lub kilkoma związkami zawodowymi oraz prowadzić negocjacje zbiorowe w imieniu firm członkowskich.

Co ciekawe przynależność do organizacji pracodawców nie powoduje automatycznego zawiązania układem zbiorowym pracy, następuje to na wniosek związku zawodowego i po spełnieniu określonych kryteriów lub po rozszerzeniu  umowy na poziomie branżowym.

Zdjęcie: Adobe Stock

Bibliografia:

1. https://www.nho.no/om-nho/
2. https://snl.no/arbeidsgiverforening

Małgorzata Kuźma

Projekt otrzymał dofinansowanie z Norwegii poprzez Fundusze Norweskie 2014-2021, w ramach programu „Dialog społeczny – godna praca”.