Dzielenie stanowiska pracy, nazywane inaczej z języka angielskiego job -sharingiem jest wariantem pracy niepełnoetatowej, który polega na tym, że dwie osoby, pracując na jednym stanowisku, dzielą między siebie obowiązki, płacę oraz świadczenia proporcjonalnie do czasu pracy każdej z nich. Wymiar czasu pracy pracowników zatrudnionych na tym samym stanowisku zależy od ustaleń z pracodawcą, natomiast najbardziej rozpowszechniony jest wariant 50:50 (po pół etatu).  Pracownicy mogą wykonywać pracę w tych samych dniach, ale w różnych godzinach albo przychodzić do pracy na zmianę w ustalone między sobą dni.

System ten dobrze sprawdza się w przypadku osób, które chcą lub muszą pogodzić pracę z inną aktywnością pozazawodową. Bywa też dobrym rozwiązaniem dla firm, które znalazły się w trudnej sytuacji finansowej, a nie chcą ograniczać zatrudnienia. 

W zależności od przyjętego modelu job-sharingu, pracownicy zatrudnieni na jednym stanowisku mogą mieć ściśle określony podział obowiązków i współpracować ze sobą w ograniczonym zakresie albo odpowiadać za efekty pracy własnej i partnera. Eksperci Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych w poradniku „Elastyczne formy pracy. Poradnik dla pracowników” wymieniają 3 podstawowe modele job-sharingu:

• shared responsibility – w modelu tym pracownicy nie dzielą się obowiązkami, pracują wymiennie. Dobrze sprawdza się on na stanowiskach, na których występuje ciągłość prac. Wymaga dobrej komunikacji i współpracy pomiędzy pracownikami.
• devided responsibility – w modelu tym każdy pracownik odpowiada za inne projekty lub klientów, a współpraca i potrzeba komunikacji między pracownikami jest ograniczona. Rozwiązanie to sprawdza się w przypadku osób, które nie znają się dobrze.
• unrelated responsibity – model ten dotyczy pracowników tego samego działu, którzy jednak realizują odrębne zadania. Mamy w nim do czynienia z rodzajem pracowniczego tandemu. Sprawdza się w przypadku pracowników o uzupełniających się doświadczeniach i umiejętnościach.

Job sharing, podobnie jak inne rodzaje pracy w niepełnym wymiarze godzin to dobre rozwiązanie dla wielu różnych grup, np.:

• pracowników uczących się, którzy łączą pracę zawodową z nauką w szkole czy uczelni,
• pracowników na urlopie wychowawczym,
• pracowników wracających do pracy po dłuższej przerwie, np. spowodowanej chorobą,
• pracowników starszych, którym zależy na stopniowym ograniczaniu swojej aktywności zawodowej,
• pracowników sprawujących opiekę nad osobami zależnymi,
• osób niepełnosprawnych, które nie są w stanie pracować w pełnym wymiarze godzin.

Korzyści dla pracodawcy:

• Możliwość korzystania na jednym stanowisku pracy z doświadczeń i kompetencji dwóch pracowników.
• Utrzymanie w firmie pracowników starszych.
• Wymiana wiedzy i doświadczeń pomiędzy pracownikami zatrudnionymi na tym samym stanowisku.
• Dostęp do dodatkowych grup docelowych niezainteresowanych pracą pełnoetatową (np. niektórzy pracownicy niepełnosprawni, studenci i uczniowie, osoby na urlopach wychowawczych).
• Utrzymanie poziomu zatrudnienia w sytuacji problemów finansowych firmy.
• Niższy poziom fluktuacji kadr.
• Satysfakcja i zaangażowanie pracowników.

Korzyści dla pracownika:

• Więcej czasu na życie rodzinne, prywatne.
• Utrzymanie ciągłości zatrudnienia, a z czasem łatwiejsze przejście na zatrudnienie pełnoetatowe.
• Dodatkowe źródło dochodów w czasie, gdy pracownik nie ma możliwości czy chęci podjęcia pracy na etacie.
• Możliwość uczenia się od partnera.
• Możliwość oderwania się od obowiązków domowych.
• Możliwość stopniowego wdrażania się w obowiązki zawodowe po przerwie związanej z pojawieniem się dziecka w rodzinie lub po dłuższym zwolnieniu lekarskim.
• Możliwość zdobywania doświadczeń zawodowych już na etapie nauki.
• Możliwość podjęcia pracy przez osobę niepełnosprawną.
• Możliwość stopniowego wycofywania się z życia zawodowego w przypadku starszych pracowników.

Źródło:  https://rodzinaipraca.gov.pl/narzedzia-godzenia-rol/dzielenie-stanowiska-pracy-job-sharing/

Projekt otrzymał dofinansowanie z Norwegii poprzez Fundusze Norweskie 2014-2021, w ramach programu „Dialog społeczny – godna praca”.