Wszyscy pracownicy, którzy rozpoczęli pracę przed 30 października, mają prawo do 25 dni urlopu w roku urlopowym (odpowiadającym rokowi kalendarzowemu), bez względu na to, czy mają prawo do świadczenia urlopowego, czy też nie. Osoby rozpoczynające pracę po 30 października mają prawo do sześciu dni urlopu. W tygodniu jest sześć dni roboczych i to oznacza w praktyce, że 25 dni roboczych odpowiada czterem tygodniom i jednemu dniowi urlopu w ciągu roku urlopowego. Pracownik może wymagać urlopu w wymiarze do trzech następujących po sobie tygodni w głównym okresie wakacyjnym, który przypada na okres od 1 czerwca do 30 września. Pozostałą część urlopu masz prawo zrealizować łącznie. Urlop należy ustalać wcześniej, ale to pracodawca w określonych przez prawo ramach decyduje o tym, kiedy możesz zrealizować urlop.

Pracownik i pracodawca może pisemnie ustalić o przeniesieniu do 2 tygodni urlopu na następny rok urlopowy pod warunkiem zgody obydwu stron. W ten sam sposób można też ustalić wcześniejsze wykorzystanie urlopu z nadchodzącego roku urlopowego. Możesz żądać przeniesienia do 2 tygodni urlopu na następny rok, jeśli choroba uniemożliwia Ci wykorzystanie urlopu przed końcem roku urlopowego. Żądanie to należy przedstawić w terminie do końca roku. Dni urlopu przeniesione z powodu choroby, a także w wyniku umowy z pracodawcą nie są wliczane do podstawowych 25 dni urlopowych. Liczba dni urlopu niewykorzystanych z powodu choroby, które można przenieść na rok następny to 12 dni roboczych (wliczając soboty). Zatem całkowita liczba niewykorzystanych dni urlopowych, którą możesz przenieść na następny rok urlopowy to 24 dni robocze (12 dni niewykorzystanego urlopu + 12 dni urlopu niewykorzystanego z powodu choroby).

Niewykorzystany, przewidziany prawem urlop przenoszony jest na następny rok urlopowy. Oznacza to, iż urlop nie przepada nawet jeżeli ani pracodawca, lub/ani pracownik nie wykazuje inicjatywy do wykorzystania przysługującego prawem urlopu. Wyjątkiem jest niewykorzystanie urlopu z powodu choroby lub urlopu macierzyńskiego. Wtedy wypracowane świadczenie urlopowe powinno być wypłacone pierwszego dnia wypłaty w następnym roku.

Na świadczenie urlopowe (feriepenger) zapracowuje się w roku poprzedzającym rok wypłaty świadczenia (rok urlopowy). Świadczenie urlopowe wynosi 10,2 procent wynagrodzenia wypracowanego w ciągu roku poprzedniego. Świadczenia urlopowe wypłacane są zazwyczaj w czerwcu. W tym miesiącu pracodawca potrąca Ci część wypłaty. Potrącona suma to pieniądze, które zostaną Ci wypłacone w momencie kiedy faktycznie będziesz na urlopie. Możesz wymagać wypłacenia świadczenia urlopowego tydzień przed Twoim urlopem lub przy ostatnim wynagrodzeniu, jeżeli kończysz pracę w przedsiębiorstwie.

Pracownik na zwolnieniu chorobowym nie może żądać wypłaty świadczeń urlopowych zanim faktycznie nie wykorzysta urlopu lub rozwiąże stosunek pracy. Urlop uzgadniany jest wtedy z pracodawcą oraz wysyłana jest informacja do NAV, aby wstrzymać czasowo wypłatę zasiłku chorobowego na czas wypłaty świadczenia urlopowego. Należy pamiętać o tym, że rok składa się z 11 miesięcy z wypłatą wynagrodzenia i 1 miesiącem, w którym wypłacane jest świadczenie urlopowe.

Pracownik ma prawo do urlopu w przypadku ciąży, opieki związanej z porodem, porodu oraz urlopu macierzyńskiego. Prawo do urlopu w związku z przyjściem na świat dziecka daje obojgu rodzicom możliwość wzięcia urlopu do ukończenia przez dziecko trzeciego roku życia. W pierwszym roku przysługuje urlop za wynagrodzeniem wypłacanym przez NAV. Pracodawca może żądać, aby urlop specjalny był wykorzystany łącznie. Jest to uzasadnione potrzebą planowania sytuacji kadrowej.

Kobietom, które karmią dziecko piersią, przysługuje prawo do przerwy w pracy trwającej tyle, ile trwa karmienie. Czas karmienia piersią jest bezpłatny.

Pracownik ma prawo do zwolnienia, jeżeli dziecko lub osoba opiekująca się dzieckiem jest chora. Prawo to obowiązuje do końca roku kalendarzowego, w którym dziecko skończy 12 lat. Pracownik ma co roku prawo do 10 wolnych dni, a jeżeli opiekuje się więcej niż dwójką dzieci – do 15 dni. Jeżeli dziecko choruje na chorobę przewlekłą lub jest niepełnosprawne, to pracownik opiekujący się takim dzieckiem ma rozszerzone prawo do zwolnienia.

Źródło: https://www.pip.gov.pl/pl/f/v/104848/nowicjusz%20w%20norwegii%202012.pdf

Projekt otrzymał dofinansowanie z Norwegii poprzez Fundusze Norweskie 2014-2021, w ramach programu „Dialog społeczny – godna praca”.