Jakie są wymogi dotyczące norweskich warunków wynagrodzenia i pracy?

Nie istnieje coś takiego jak ogólne wynagrodzenie minimalne w Norwegii. Wynagrodzenie jest ustalane między pracodawcą i pracownikiem jako część umowy o pracę. W przypadkach, gdzie strony są związane układem zbiorowym, wynagrodzenie będzie wynikało z tego układu. Podczas gdy umowa o pracę jest indywidualną umową między pracodawcą i pracownikiem, układ zbiorowy stanowi zbiorową umowę między związkami zawodowymi pracodawców i pracowników. Poza warunkami wynagrodzenia, układy zbiorowe zawierają postanowienia dotyczące innych warunków pracy, a jeżeli dany pracownik jest zatrudniony w przedsiębiorstwie, które jest objęte układem zbiorowym, będzie on również objęty warunkami tego układu.

W Norwegii wynagrodzenie może być wyliczane w różny sposób, na przykład na podstawie przepracowanego czasu (wynagrodzenie roczne, wynagrodzenie miesięczne lub godzinowe) lub na podstawie osiągniętego wyniku (wynagrodzenie na podstawie wyników pracy lub wynagrodzenie akordowe). Sposób wyliczenia jest najczęściej określany przez branżę, a w branży budowlanej wynagrodzenie godzinowe jest najczęstszym sposobem wynagradzania pracowników budowlanych.

Ewentualne dodatki do wynagrodzenia z tytułu niedogodnego czasu pracy w godzinach wieczornych, nocnych, w niedziele i dni świąteczne, należy ustalać między pracodawcą i pracownikiem. Dodatki pojawiają się najczęściej w umowie o pracę, w wewnętrznych umowach w miejscu pracy lub w układzie zbiorowym, jeżeli strony są objęte takim układem. W przypadku pracy w dni świąteczne 1. i 17. maja (norweskie święto narodowe) wszyscy mają prawo do dodatkowego wynagrodzenia, co jest regulowane ustawą.

Zdecydowana większość pracowników ma również prawo do wynagrodzenia za nadgodziny. Wynagrodzenie za nadgodziny oznacza, że pracownik ma prawo do otrzymania zwykłego wynagrodzenia godzinowego za każdą nadgodzinę oraz do dodatku do tego wynagrodzenia w wysokości minimum 40% zwykłej stawki godzinowej. Nie wolno ustalać niższej stawki procentowej, ale można ustalić, że każdą nadgodzinę można odebrać w formie czasu wolnego [przyp. tłum. avspassering]. Wynagrodzenie za nadgodziny w wysokości minimum 40% należy jednak zawsze wypłacać jako dodatek.

Pomimo tego, że nie istnieje żadna ogólna stawka wynagrodzenia minimalnego, w poszczególnych branżach ustala się stawkę minimalną poprzez tzw. upowszechnione układy zbiorowe. Upowszechnione układy zbiorowe obowiązują dla wszystkich osób, które wykonują pracę w określonym zakresie, nawet jeżeli dany pracownik nie jest objęty układem zbiorowym. Takie upowszechnienie układów zbiorowych stanowi narzędzie, które ma na celu zapobiegać temu, aby zagraniczni pracownicy nie otrzymywali gorszych warunków wynagrodzenia i pracy niż te, które standardowo obowiązują w Norwegii.

W przypadku zarówno wykwalifikowanych jak i niewykwalifikowanych pracowników, którzy wykonują prace budowlane w miejscach budowy upowszechniony został Fellesoverenskomsten for byggfag FOB [Układ zbiorowy dla branży budowlanej] 2014-2016. Układ ten został zawarty między Næringslivets Hovedorganisasjon [Norweskim Związkiem Pracodawców] oraz Byggenæringens Landsforening [Norweskim Związkiem Branży Budowlanej] po jednej stronie i Landsorganisasjonen i Norge [Norweską Konfederacją Związków Zawodowych] oraz Fellesforbundet [Zjednoczoną Konfederacją Związków Zawodowych] po drugiej stronie, a został upowszechniony poprzez rozporządzenie. Poza ustaleniem wynagrodzenia minimalnego rozporządzenie reguluje między innymi pokrycie kosztów podróży, wyżywienia, zakwaterowania i odzieży roboczej.

Źródło: https://codex.no/pl/prawo-budowalne/wymogi-dotyczace-norweskich-warunkow-wynagrodzenia-i-pracy

[dkpdf-button]
Strona korzysta
z plików Cookies.
Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej