Każdy ma prawo do pisemnej umowy o pracę, bez względu na długość stosunku pracy czy wymiaru czasu pracy. Umowa o pracę określa prawa oraz obowiązki pracownika i pracodawcy i musi zawsze zawierać następujące informacje:

• pomiędzy kim została zawarta umowa,
• miejsce pracy,
• rodzaj pracy lub opis stanowiska,
• datę rozpoczęcia stosunku pracy,
• oczekiwany okres pracy (jeśli praca ma charakter tymczasowy),
• prawo do urlopu i świadczeń urlopowych, okres próbny (jeśli został ustalony),
• przerwy
• ewentualne umowy zbiorowe (tariffavtaler) regulujące stosunek pracy.

Pracodawca ma obowiązek sporządzić propozycję umowy tak szybko jak to jest możliwe, najpóźniej miesiąc od rozpoczęcia stosunku pracy.

Ogólny czas pracy (arbeidstid) nie powinien z reguły przekraczać dziewięciu godzin w ciągu 24 godzin i 40 godzin w ciągu siedmiu dni. Jeżeli pracujesz w różnym systemie zmian, tygodniowy czas pracy wynosi 38 godzin lub 36 godzin w ciągu siedmiu dni, w zależności od tego, jakiego typu system zmian obowiązuje w Twoim miejscu pracy. Dozwolone jest ustalenie innego podziału czasu pracy niż wyżej wymieniony, tzw. średniego czasu pracy. W takim wypadku wymagana jest umowa pisemna. Takie uregulowanie oznacza to, iż pracownik może pracować więcej w pewnych okresach i mniej w innych, ale średni czas pracy nie może przekroczyć ogólnego czasu pracy.

Czas odpoczynku powinien z reguły wynosić 11 godzin w ciągu 24 godzin i 35 godzin w ciągu siedmiu dni, a cotygodniowy czas wolny powinien przypadać na niedzielę lub inny dzień świąteczny.

Pracownik ma prawo do przerwy, jeśli czas pracy w ciągu dnia przekracza pięć i pół godziny. Jeżeli czas pracy w ciągu dnia przekracza osiem godzin, to przerwy mają trwać łącznie pół godziny. Praca poza ogólnym czasem pracy może się odbywać tylko w szczególnym wypadku i w określonym przedziale czasu. Tego typu pracę należy wówczas rekompensować dodatkiem do stawki godzinowej, który powinien wynosić minimum 40 procent zwykłej stawki godzinowej. Praca w nocy i w niedzielę jest dozwolona tylko wtedy, gdy wymaga

tego rodzaj pracy. Prawo do zapłaty za czas dojazdu do pracy nie jest uregulowane prawem, dlatego należy to ustalić w umowie o pracę.

Źródło: https://www.pip.gov.pl/pl/f/v/104848/nowicjusz%20w%20norwegii%202012.pdf

Projekt otrzymał dofinansowanie z Norwegii poprzez Fundusze Norweskie 2014-2021, w ramach programu „Dialog społeczny – godna praca”.