Historyk, dziennikarz, działacz opozycji, polityk, nauczyciel akademicki. W Sierpniu 1980 r. był jednym z 35 dziennikarzy, którzy podpisali deklarację solidarności z Międzyzakładowym Komitetem Strajkowym w Stoczni Gdańskiej. Od września 1980 r. członek Komisji Zakładowej NSZZ „S” przy Wydawnictwie PAX w Warszawie i SDP. W stanie wojennym internowany w Strzebielinku koło Wejherowa (13 grudnia 1981 – 8 lipca 1982). Z A. Kinaszewskim opublikował relację z pobytu w Strzebielinku Dziennik internowanego. W maju i sierpniu 1988 r. uczestnik strajków w Stoczni Gdańskiej. Od sierpnia 1990 r. rzecznik prasowy Lecha Wałęsy jako przewodniczącego NSZZ „Solidarność”, następnie od grudnia 1990 r. do sierpnia 1994 r. prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Jest członkiem NSZZ „Solidarność” od 1980 roku. Był członkiem Zarządu Regionu Gdańskiego NSZZ „Solidarność” w latach 1981–2002. Był delegatem m.in. na pierwszy zjazd NSZZ „Solidarność” w 1981 roku. Brał udział w protestach w Gdańsku w 1966 r. po uroczystościach milenijnych w bazylice Mariackiej. W marcu 1968 r. został pobity podczas manifestacji w Gdańsku Wrzeszczu. W 1970 r. uczestniczył w Gdyni, a po południu w Gdańsku w dramatycznych wydarzeniach grudniowych. 1 września 1980 r. zainicjował powołanie komitetu strajkowego w swoim zakładzie pracy i jako jego delegat zgłosił się do MKS w Stoczni Gdańskiej. Po zakończeniu strajku był członkiem Zakładowego Komitetu Założycielskiego „S” w Zakładzie Projektów i Dokumentacji Geologicznych, a następnie przewodniczącym komisji zakładowej „S” do marca 1998 r. W stanie wojennym przechowywał wszystkie oryginalne dokumenty Komisji Uchwał i Wniosków I Krajowego Zjazdu Delegatów „S”.

Brał udział w protestach w 1970 roku w Gdyni będąc pracownikiem Stoczni im. Komuny Paryskiej. Zajmował się kolportażem na terenie Gdyni pisma Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża „Robotnik Wybrzeża” w latach 1978–80. Od 15 sierpnia 1980 r. uczestniczył w strajku w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni. Brał czynny udział w strukturach „Solidarności’ w latach 1980–1981. Uczestniczył w strajku po wprowadzeniu stanu wojennego 14 grudnia 1981 r., był jednym z liderów Tajnej Komisji Zakładowej w Stoczni im. Komuny Paryskiej. Współorganizator drukarni podziemnych na terenie Gdyni (7 punktów). Od stycznia 1989 roku członek Tymczasowego Zarządu Regionu (po połączeniu Międzyzakładowego Komitetu Organizacyjnego i Regionalnej Komisji Koordynacyjnej). Od 24 lat prowadzi lekcje z najnowszej historii Polski w szkołach.

Między 1980 a 1981 rokiem przewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Gdańskim Wydawnictwie Prasowym. W sierpniu 1981 r. zorganizował w Gdańsku akcję „Dni bez prasy (reżimowej)”. Po wprowadzeniu stanu wojennego i likwidacji tygodnika „Czas” został zwolniony z pracy i objęty zakazem wykonywania zawodu dziennikarza. W latach 1983–1989 redaktor i autor tekstów w podziemnym piśmie „Przekaz”, 1984–1986 redaktor nielegalnego biuletynu „Solidarność. Pismo Regionu Gdańskiego”, 1988–1989 redaktor podziemnej „Gazety Politechnicznej”. W 1989 roku współtworzył „Tygodnik Wyborczy”, przekształcony po czerwcowych wyborach w „Tygodnik Gdański”. W latach 1991–1996 redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”.

Na fali przemian po Sierpniu 1980 r. został wybrany do proreformatorskiej Rady Krajowej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Po ogłoszeniu stanu wojennego zrezygnował z dziennikarstwa w oficjalnych mediach. Związał się z „drugim obiegiem”, będąc od 1983 r. redaktorem głównego biuletynu gdańskiego podziemia „Solidarność”. W 1989 r., na potrzeby kampanii wyborczej, uruchomił redakcję „Tygodnika Wyborczego”, który promował pomorskich kandydatów „Solidarności” i związanych z nią ugrupowań. Stał się on zalążkiem „Tygodnika Gdańskiego”– pisma członków i sympatyków „S”. Był tam zastępcą redaktora naczelnego, a następnie naczelnym. W 1995 r. objął funkcję zastępcy redaktora naczelnego „Dziennika Bałtyckiego”, zaś w l. 1996–1997 był redaktorem naczelnym. Odszedł, nie zgadzając się z interwencją niemieckiego wydawcy, który skrytykował publicznie głośny artykuł dotyczący kontaktów Aleksandra Kwaśniewskiego z agentem rosyjskiego wywiadu.

Był aktywnym uczestnikiem strajku w 1988 roku w Gdańskiej Stoczni Remontowej. Od 1997 r. jest przewodniczącym Komisji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” Gdańskiej Stoczni „Remontowa” im. Józefa Piłsudskiego S.A. To największa organizacja w Regionie Gdańskim, liczy prawie 1500 członków. Jest członkiem Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, a także przewodniczącym Sekcji Krajowej Przemysłu Okrętowego NSZZ „Solidarność”.

Aresztowany w grudniu 1956 r. i skazany. Czynnie uczestniczył w protestach Grudnia 1970 r. w Gdyni, za co został wyrzucony z pracy w Stoczni im. Komuny Paryskiej. W sierpniu 1980 r. brał udział w strajku okupacyjnym w stoczni. Od 1980 r. należał do Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Stoczni im. Komuny Paryskiej. Po wprowadzeniu stanu wojennego uczestniczył w strajku okupacyjnym w stoczni. Następnie zaangażował się w tworzenie nielegalnych struktur związkowych. Od reaktywacji Związku w 1989 r. ponownie wszedł w skład Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Stoczni Gdynia, aktywnie działając do momentu przejścia na emeryturę w 2010 r. Od 1989 r. do roku 1993 wchodził w skład Społecznego Komitetu Budowy Pomników Ofiar Grudnia 1970 r. w Gdyni.

Jako pracownik Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni czynnie uczestniczył w protestach robotniczych w grudniu 1970 r. W styczniu 1971 r. próbował wraz z grupą stoczniowców wzniecić ponownie strajk w stoczni. Brał udział w strajku w Stoczni im. Komuny Paryskiej w sierpniu 1980 r. W grudniu 1981 r. po wprowadzeniu stanu wojennego wszedł w skład Komitetu Strajkowego Stoczni im. Komuny Paryskiej. W latach 1982–1989 działał w opozycji antykomunistycznej. W strukturach konspiracyjnych „S” na terenie stoczni piastował funkcję skarbnika. Za swoją postawę był szykanowany. W 1989 r. znalazł się w grupie legalizującej ponownie NSZZ „Solidarność” w gdyńskiej stoczni.

Członek NSZZ „Solidarność” od roku 1980, przewodnicząca Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w stacji Pogotowia Ratunkowego w Gdańsku od roku 1993. Zatrudniona w Zarządzie Regionu Gdańskiego NSZZ „Solidarność” w Dziale Szkoleń na stanowisku trenera związkowego. Obecnie kierownik działu, trener i metodyk. Członek Zarządu Regionu Gdańskiego NSZZ „S”. Przewodnicząca Regionalnej Sekcji Służby Zdrowia NSZZ „S” w kadencji 2014–2018. obecnie zastępca przewodniczącego. Długoletni ławnik w sądzie pracy.

Doktor nauk humanistycznych w zakresie historii. Zaangażowany w działalność NSZZ „Solidarność”: w latach 1998–2018 wiceprzewodniczący Komisji Międzyzakładowej Stoczni Gdynia, członek Zarządu Regionu Gdańskiego „S”, przewodniczący Rady Oddziału Gdynia Regionu Gdańskiego. Od wielu lat współorganizuje uroczystości upamiętniające tragedię Grudnia 1970 w Gdyni. W 2008 r. organizator (wraz z Klubem Honorowych Dawców Krwi Stoczni Gdynia) akcji zbierania krwi dla walczącej Gruzji. Inicjator akcji wysyłania protestów do Konsulatu Federacji Rosyjskiej w Gdańsku i Ambasady Federacji Rosyjskiej w Warszawie. Od 2019 r. radny Sejmiku Województwa Pomorskiego (Prawo i Sprawiedliwość).

W 1980 r. tworzył NSZZ „Solidarność” w PPU „Prefabet”. Został wybrany na zastępcę przewodniczącego, a następnie do ogłoszenia stanu wojennego pełnił funkcję przewodniczącego. Brał udział w strajkach, jeździł też na spotkania związkowe do Gdańska. Był organizatorem pierwszej mszy polowej z okazji 3 Maja w 1981 r. w Kościerzynie przy pomniku Józefa Wybickiego, i wydarzeń Grudnia 1970. Po ogłoszeniu stanu wojennego kolportował materiały niezależne.

Od 1999 r. pełni funkcję kierownika Oddziału NSZZ „S” w Kościerzynie. Jest inicjatorem pomocy dla powodzian, tzw. Akcji Zeszyt dla uczniów oraz organizatorem Wieczerzy Wigilijnych w Kościerzynie dla osób samotnych, rodzin wielodzietnych.

Przewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Spółdzielni Mleczarskiej „Maćkowy” w Gdańsku od 1999 r., członek Zarządu Regionu Gdańskiego NSZZ „Solidarność” od roku 2002. Przewodniczący Rady Krajowej Sekcji Przemysłu  Mleczarskiego, Spirytusowego i Koncentratów Spożywczych NSZZ „Solidarność”, przewodniczący Krajowego Sekretariatu Przemysłu Spożywczego NSZZ „Solidarność”, delegat na Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”.

Radny Rady Dzielnicy Gdynia-Pogórze, w tym jej przewodniczący w kadencji 2002–2006, ławnik Sądu Okręgowego w Gdańsku i Gdyni. 

W latach 1990–1998 wiceprzewodniczący Komisji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” w obecnej Polpharmie, zaś od roku 1998 na stanowisku przewodniczącego KM. Od roku 2002 wiceprzewodniczący Krajowej Sekcji Pracowników Przemysłu Farmaceutycznego „S”. Od roku 1990 delegat na Walne Zgromadzenie Delegatów Regionu Gdańskiego, a od roku 2002 delegat na Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”. Przewodniczący zespołu negocjacyjnego w procesie prywatyzacji starogardzkich Zakładów Farmaceutycznych „Polfa”, który zakończył się podpisaniem bardzo korzystnego dla pracowników pakietu socjalnego. Od roku 2002 do dziś pełni społeczną funkcję wiceprezesa koszykarskiego klubu sportowego SKS Polpharma w Starogardzie Gdańskim.

Od 2004 r. jest przewodniczącym Powiatowej Rady Zatrudnienia w Chojnicach. Od 2007 r. pełni funkcję przewodniczącego Samorządu Mieszkańców Osiedla nr 5 w Chojnicach. Od 1980 r. jest członkiem NSZZ „Solidarność”. Współorganizator struktur „Solidarności” w PKP.

Od 1998 r. jest kierownikiem Oddziału NSZZ „Solidarność” w Chojnicach. Organizator różnych akcji związkowych, inicjator otwarcia ronda im. rotmistrza Witolda Pileckiego w Chojnicach.

Nauczycielka geografii. W NSZZ „Solidarność” od 1994 r., przewodnicząca związkowego koła, członek Komisji Międzyzakładowej Pracowników Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” w Gdańsku (2002–2018), członek Prezydium (2007–2018), członek Regionalnej Komisji Rewizyjnej (od 2014 r. przewodnicząca). Od 2004 roku uczestniczy w grupie wsparcia dla osób mobbingowanych w oświacie. W latach 2011–2019 radna dzielnicy Gdańsk Śródmieście. Od 1965 r. członek ZHP.

Od 1990 r. był radcą prawnym zatrudnionym przez Regionalną Sekcję Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność”, a także przez Komisję Krajową NSZZ „Solidarność”. Udzielał także porad prawnych w Regionie Gdańskim NSZZ „Solidarność”. Mec. B. Soczyński jako wybitny specjalista w dziedzinie prawa oświatowego przez dziesięciolecia wspierał „Solidarność” oświatową na różnych szczeblach, udzielając porad prawnych, pisząc pisma procesowe i opinie prawne.

Od 1980 r. członek NSZZ „Solidarność”, w latach 1995–2002 przewodniczący i wiceprzewodniczący Regionalnej Komisji Rewizyjnej, od 2002 r. do teraz członek Zarządu Regionu Gdańskiego NSZZ „S”. W latach 1998–2002 z ramienia RS AWS radny I kadencji Sejmiku Województwa Pomorskiego. Od 2007 r. członek Polskiego Stowarzyszenia Morsko-Gospodarczego im. Eugeniusza Kwiatkowskiego.

Członek NSZZ „Solidarność” od września 1980 r. Przewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ „S” w Okręgowej Stacji Hodowli Zwierząt w Gdańsku od 1989 do 1995 r. Od 1993 r. zatrudniony w Zarządzie Regionu Gdańskiego NSZZ „S” w Dziale Szkoleń jako trener związkowy. Jako członek Prezydium ZRG zajmuje się zagadnieniami szkoleń, rozwoju Związku oraz BHP i ochroną zdrowia pracowników w środowisku pracy. Współdziała na tym polu z Państwową Inspekcją Pracy, za co został uhonorowany w 2009 r. Nagrodą im. Haliny Krahelskiej. Organizuje szkolenia dla społecznych inspektorów pracy. Od 2001 r. jest mediatorem prawa pracy z listy ministra rodziny, pracy i polityki społecznej. Pełnił funkcję ławnika. Członek Kapituły Funduszu Stypendialnego NSZZ „Solidarność” w Gdańsku.

Od 1977 r. był członkiem Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, natomiast od 1979 r. działał w Ruchu Młodej Polski. W sierpniu 1980 r. uczestniczył w strajku w Stoczni Gdańskiej jako drukarz i kolporter materiałów MKS. Aresztowany po manifestacji w listopadzie 1980 roku.

Po wprowadzeniu stanu wojennego został internowany, zwolniony w grudniu 1982 r. Od 1983 r. zaangażował się w działalność niezależnego ruchu studenckiego oraz lubelskiej Konfederacji Polski Niepodległej. Ponadto kolportował wydawnictwa podziemne. W 1985 r. został aresztowany za kolportaż ulotek podziemnej „Solidarności”, za co został skazany na 1 rok więzienia.

W 1976 r. podpisał list protestacyjny studentów wyższych uczelni Gdańska przeciwko represjom wobec robotników zakładów w Radomiu i Ursusie. Od 1977 r. zaangażował się w działalność Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, prowadząc w swoim mieszkaniu punkt informacyjny.  3 maja 1980 r. podczas manifestacji przy pomniku Jana III Sobieskiego w Gdańsku na Targu Drzewnym wygłosił przemówienie, za co został aresztowany i skazany na karę 3 miesięcy więzienia. W sierpniu 1980 r. uczestniczył w strajku w Stoczni Gdańskiej. Jest współautorem 21 postulatów ogłoszonych przez Międzyzakładowy Komitet Strajkowy. Od 2 stycznia do 16 października 1982 r. internowany w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku. Od 1983 r. zaangażował się w pomoc więźniom politycznym i ich rodzinom. W maju 1988 r. uczestniczył w strajku w Stoczni Gdańskiej.