Rząd, po serii podwyżek opłat za gaz i za ogrzewanie, które dotknęły mieszkańców spółdzielni mieszkaniowych i małych przedsiębiorców, przyjął 17 stycznia br. projekt zmiany ustawy o wsparciu odbiorców ciepła. Wprowadza ona mechanizm ograniczenia wzrostu cen dla odbiorców do 40 proc. w stosunku do cen z 30 września 2022 r. Nowy system od 1 lutego br. ma zastąpić mechanizm „ceny ciepła z rekompensatą”. Sprzyjać mu będą spadające ceny gazu na giełdach, które osiągnęły poziom z jesieni 2021 roku. Na rachunkach tych tendencji na razie nie widać.

Jeżeli w systemie ciepłowniczym nastąpi wzrost cen netto dostawy ciepła, większy niż 40 proc. w stosunku do cen z 30 września 2022 r., przedsiębiorstwa dostarczające ciepło otrzymają wyrównanie tak, aby odbiorcy nie zostali obciążeni rosnącymi ponad ten limit kosztami. W tych lokalizacjach, w których podwyżki nastąpiły po 30 września 2022 r. w rozliczeniach z odbiorcami przedsiębiorstwo ciepłownicze będzie musiało wykorzystywać cenę, która jest korzystniejsza dla odbiorcy.

Wsparcie przez zmniejszenie opłat za dostawy ciepła i przygotowanie ciepłej wody użytkowej jest dedykowane do gospodarstw domowych i instytucji użyteczności publicznej (szpitale, szkoły, przedszkola). Dotyczy też opłat w czynszach wspólnot i spółdzielni mieszkaniowych. Rząd próbuje załatać lukę w ustawie – wprowadzając procentowy wymiar podwyżek w miejsce kwotowych.

Maksymalna cena netto dostawy ciepła ma obejmować składniki kosztowe, w tym  wytwarzania i przesyłania ciepła. Do 10 dni od wejścia w życie ustawy, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki obliczy i opublikuje maksymalną cenę netto dostawy ciepła, określoną odrębnie dla każdego przedsiębiorstwa energetycznego, które posiada koncesję i wykonuje działalność gospodarczą sprzedaży ciepła. Nowe przepisy wejdą w życie z dniem ogłoszenia w Dzienniku Ustaw, najpewniej z mocą od 1 lutego do 31 grudnia 2023 r.

Zabieg zmiany ustawy o szczególnych rozwiązaniach w zakresie niektórych źródeł ciepła może okazać się skuteczny. Ceny gazu w holenderskim hubie TTF potaniały – poniżej 60 euro za MWh z dostawą w styczniu br., a z dostawą w lutym br. – do 55,5 euro. Ostatni raz takie ceny były notowane w grudniu 2021 r.  

Obowiązujące przepisy o wsparciu dla odbiorców ciepła sieciowego przewidują dla wytwórców obowiązek ustalenia ceny ciepła na 150,95 zł za GJ netto dla ciepła wytwarzanego w źródłach opalanych gazem ziemnym lub olejem opałowym oraz 103,82 zł za GJ netto dla ciepła wytwarzanego w pozostałych źródłach ciepła. Dzięki „noweli” znika luka w ustawie, gdyż nie określono w niej podwyżki procentowej, ale pułap cen. Skutkowało to w niektórych lokalizacjach nawet kilkukrotnym wzrostem opłat. Dotychczasowy mechanizm kończy się 31 stycznia 2023.