Nie żyje Jacek Smagowicz

Dzisiaj ( 27 stycznia 2022 r.) po ciężkiej chorobie zmarł Jacek Smagowicz, polski działacz opozycji antykomunistycznej i NSZZ „Solidarność”. Uczestnik wydarzeń Marca 1968 w Krakowie. Założyciel Wolnych Związków Zawodowych w Polmozbycie Kraków w 1980.

Od września 1980 był członkiem i działaczem NSZZ „Solidarność”. Od 1990 członek Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” Małopolska, w latach 1992–2010 członek Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”.

Jacek Smagowicz przez 18 lat był członkiem Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. Stąd Jego silne związki z Gdańskiem i naszym Regionem. Przez wiele lat współpracowali z Nim zarówno Janusz Śniadek, jak i członkowie Prezydium KK z naszego Regionu. m.in. Jacek Rybicki.

– Jacek był tytanem pracy. Zajmował się piekielnie trudnym wówczas dla Związku zagadnieniem bezrobocia – wspomina Jacek Rybicki. – Zawsze do wszystkich negocjacji był perfekcyjnie przygotowany. Jednocześnie znany był ze swoich niezłomnych działań w czasie stanu wojennego i antykomunistycznych, patriotycznych przekonań. Wiele razy w Prezydium inicjował działania związane z upamiętnieniem ważnych dla Polski wydarzeń i postaci. Dziś takich ludzi jest coraz mniej.

– Z Jackiem Smagowiczem  współpracowałem przez 12 lat mojej pracy w Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. Dla mnie był on jednym z tych ludzi, których można by nazywać solą „Solidarności”. Był osobą niesłychanie skromną, mało wymagającą jeśli chodzi o własne potrzeby, zdolną do wyrzeczeń, jednocześnie bardzo pracowitą, bezinteresowną. Nigdy nie myślał o jakichś korzyściach dla siebie, co dzisiaj jest coraz rzadziej spotykane.  Był bardzo kompetentny w tym co robił, zajmował się polityką społeczną, a przede wszystkim sprawami bezrobocia. Był też bardzo pogodny i koleżeński, nigdy nie odmówił pomocy, kiedy ktoś się o nią do niego zwrócił. Będzie mi go bardzo brakować – tak Jacka Smagowicza wspomina Janusz Śniadek, poseł PiS, były przewodniczący Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”.

Jacek Smagowicz po wprowadzeniu stanu wojennego organizował strajk okupacyjny w Polmozbycie Kraków później (do 16 grudnia 1981), uczestniczył strajku w Nowohuckim Przedsiębiorstwie Instalacji Przemysłowych Montin. 17 grudnia 1981 za zorganizowanie strajku został zwolniony z pracy. Aresztowany 19 kwietnia 1982 i skazany za kontynuowanie działalności związkowej. Do 1 października 1982 internowany w ośrodkach odosobnienia w Załężu k. Rzeszowa i Uhercach. Później był m.in. współorganizatorem manifestacji i akcji protestacyjnych, w związku z czym był wielokrotnie zatrzymywany (w tym profilaktycznie), a także skazywany przez kolegia do spraw wykroczeń na kary grzywny oraz aresztowany. Wielokrotny uczestnik Marszu Szlakiem I Kompanii Kadrowej.

Członek Komisji Weryfikacyjnej dla b. funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa w Krakowie.

Postanowieniem z 28 sierpnia 2006 został przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego – za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej – odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2018 został odznaczony Medalem „Pro Bono Poloniae”.

W 2021 został laureatem nagrody honorowej „Świadek Historii” przyznanej przez Instytut Pamięci Narodowej.

[dkpdf-button]
Strona korzysta
z plików Cookies.
Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej