Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku organizuje cykl koncertów „Błogosławieni Kapłani polscy w Wolnym Mieście Gdańsku”.
Wśród 108 błogosławionych polskich męczenników, zamordowanych podczas II wojny światowej z nienawiści do wiary (łac. odium fidei), są wśród nich trzej biskupi, dwudziestu sześciu kapłanów zakonnych, trzech kleryków, siedmiu braci zakonnych, osiem sióstr zakonnych i dziewięć osób świeckich, są gdańscy męczennicy.
Błogosławieni Kapłani polscy w Wolnym Mieście Gdańsku

Pierwszy z koncertów odbył się 15 listopada br. w kościół pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika w Gdańsku Wrzeszczu wraz z omówiniem roli postaci i działania bł. ks. Bronisława Komorowskiego w Wolnym Mieście Gdańsku.
22.11. godz. 17 kościół pw. św. Jadwigi w Gdańsku przy ul. Krzemowej 3 na Oruni Górnej;
29.11. godz. 16 kościół pw. Chrystusa Króla w Gdańsku przy ul. Księdza Rogaczewskiego 55 w Śródmieściu;
Każdy koncert z cyklu „Błogosławieni Kapłani polscy w Wolnym Mieście Gdańsku” połączony jest z prelekcją poświęconą wybitnemu duchownemu związanemu z dziejami danej parafii. Referaty wygłoszą pracownicy Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. Koncerty relacjonowane są na żywo na profilu Muzeum na Facebooku.
Następne wydarzenie będzie miało miejsce 22 listopada br. o godz. 17. Zapraszamy do kościoła pw. św. Jadwigi w Gdańsku. Dr Tomasz Wojnowski opowie o bł. ks. Marianie Góreckim i jego działalności wśród Polaków żyjących w Nowym Porcie.
Ostatni koncert odbędzie się 29 listopada 2020 r. o godz. 16 w kościele pw. Chrystusa Króla w Gdańsku. W trakcie wydarzenia Przemysław Zachulski wygłosi referat o bł. ks. Franciszku Rogaczewskim i Polakach w Wolnym Mieście Gdańsku.
Błogosławieni duchowni, którym poświęcone będą poszczególne wydarzenia, mieli ogromny wpływ na życie i funkcjonowanie Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku. To dzięki ich energii powstawały nowe parafie, inicjowane były budowy nowych kościołów. Każdy z nich angażował się w działalność stowarzyszeń religijnych oraz świeckich, które skupiały wokół siebie Polaków, w tym duże grono młodzieży.

Mimo niesprzyjającego lub otwarcie wrogiego nastawienia niemieckich gdańszczan do mniejszości polskiej, część ze wspominanych duchownych była aktywna społecznie i politycznie, jak choćby bł. ks. Bronisław Komorowski, sprawujący mandat radnego gdańskiego, przejściowo zasiadający także w gdańskim sejmie – Volkstagu.

Ks. Bronisław Komorowski urodził się 25 maja 1889 r. w Barłożnie, w powiecie Starogard Gdański, w rodzinie chłopskiej. W 1910 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Pelplinie. Świecenia kapłańskie otrzymał 29 marca 1914 r.

Po świeceniach pracował jako wikariusz przy kościele w Łęgowie koło Pruszcza Gdańskiego i w parafii św. Mikołaja w Gdańsku. W 1924 r. ks. Komorowski został mianowany administratorem nowo powstałej placówki duszpasterskiej dla Polaków w Gdańsku-Wrzeszczu, która miała powstać z przebudowy konnej ujeżdżalni pruskiej na kościół p.w. św. Stanisława Biskupa.

W latach 1933–1934 był jedynym przedstawicielem społeczności polskiej w Radzie Miejskiej Gdańska. 1 września 1939 r. ks. Komorowski został aresztowany, pobity i uwieziony w Victoria Schule w Gdańsku, następnie osadzony w obozie koncentracyjnym w Stutthofie.

W Niedziele Palmowa 1940 r. ks. Komorowski znalazł się w utworzonej z przedstawicieli Polonii Gdańskiej kompanii karnej. Wraz z innymi jej członkami poddany został wyniszczającym torturom i zamordowany w lasach otaczających obóz w Wielki Piątek, 22 marca 1940 r.
Kościół św. Stanisława we Wrzeszczu nie tylko był miejscem kultu religijnego, ale i kuźnią ducha polskiego, gdyż tu z kazalnicy padały słowa do czynów patriotycznych, do wytrwania przy Polsce, mimo wzrastającego nacisku wroga, kosztem największych ofiar i wysiłków. Ks. Komorowski podnosił na duchu, dodawał odwagi i wzmacniał wiarę w lepsza przyszłość. Umiał pocieszyć ludzi. Starano się zrobić z niego obozowe pośmiewisko przez mianowanie go kapem kolumny roboczej, czyszczącej kloaki obozowe. Chciano go zmusić, aby znęcał się nad współwięźniami. Lecz on okazał Chrystusowa miłość wobec nich, pomagając najbardziej wycieńczonym.

Ks. Marian Górecki (1903–1940)
Ks. Marian Górecki urodził się 21 maja 1903 r. w Poznaniu. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1923 r. wstąpił do tamtejszego Seminarium Duchownego. W 1928 r. przyjął świecenia kapłańskie. We wrześniu 1933 r. przeniesiony do pracy w diecezji gdańskiej i przekazano mu administracje nad kaplicą w Gdańsku Nowym Porcie oraz opiekę nad tamtejsza Polonią.

Z zapałem poświecił się pracy duszpasterskiej, a szczególnie pracy wśród młodzieży oraz licznych polskich stowarzyszeń działających w mieście. Pełnił również obowiązki prefekta w Gimnazjum Polskiej Macierzy Szkolnej w Gdańsku.

Ks. Górecki został aresztowany 1 września 1939 r. Następnego dnia przewieziony do obozu koncentracyjnego Stutthof, gdzie pracował przy wyrębie drzewa, pełniąc równocześnie funkcje obozowego szklarza. W Niedziele Palmową 1940 r. przydzielony karnej kompanii.

22 marca 1940 r., ks. Marian Górecki, wraz z 66 osobami, został rozstrzelany. W pamięci Polonii gdańskiej pozostał zawsze jako męczennik za wiarę i Ojczyznę.
Ks. Marian Górecki reprezentował na gruncie gdańskim postępowy nurt katolicki, nie znosił przejawów płytkiej dewocji. Budował mocne i myślące charaktery. Lekcje swoje prowadził nowoczesnymi metodami. Podręczniki, które uważał za niedobre, zastępował własnym wykładem. Przekazując prawdy ewangeliczne pogłębiał je, wskazując ich głębszą prawdę i sens. Ksiądz Górecki mawiał, że «jaka jest wiara, taki jest człowiek i jego życie».

Ks. Władysław Miegoń (1892–1942)
Błogosławiony Władysław Miegoń urodził sie 30 września 1892 r. w Samborcu koło Sandomierza z rodziców Stanisława i Marianny z d. Rewera. Ojciec jego był włościaninem.  Od wczesnych lat czuł powołanie kapłańskie. Miał w rodzinie znakomity wzór osobowy kapłana – błogosławionego Antoniego Rewere (1868–1942), kapłana wielkiej gorliwości duszpasterskiej i społecznej.

Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Seminarium sandomierskim w latach 1908–1915. Świecenia kapłańskie przyjął z rak biskupa Mariana Ryxa. W młodości kapłańskiej wypełniał posługę wikariuszowską w Modliborzycach, Bodzentynie, Głowaczowie, Staszowie i Iłży.

W listopadzie 1919 r. przeszedł do duszpasterstwa wojskowego. Odtąd los związał go z Marynarka Wojenna – od Aleksandrowa Kujawskiego przez Wojnę Bolszewicka, po garnizony Pucka i Gdyni. Uczestnik dwóch wojen z bolszewicka Rosja i w obronie Kępy Oksywskiej 1939, wykazał się niezwykłym męstwem, niezłomnością i wiara w zwycięstwo.

Po kapitulacji Oksywia, dobrowolnie popłynął z jeńcami do niewoli. Życie zakończył w obozie koncentracyjnym w Dachau w 1942 r.

Ks. Franciszek Rogaczewski (1892–1940)
Błogosławiony Franciszek Rogaczewski urodził się 23 grudnia 1892 r. w Lipinkach, w rodzinie pielęgnującej od pokoleń tradycje polskości. Po ukończeniu szkoły średniej w 1913 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Pelplinie. Świecenia kapłańskie otrzymał 16 marca 1918 r.

Jego pierwsza placówka duszpasterska było Nowe Miasto na Pomorzu. W latach 1920–1926 pracował jako wikariusz w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdańsku-Wrzeszczu, a następnie przez rok był wikariuszem w parafii św. Brygidy w Gdańsku. Od 1 sierpnia 1928 r. ks. Rogaczewski związał się z parafia św. Józefa. Wszędzie dał się poznać jako człowiek czynu, pełen inicjatyw, obdarzony zdolnościami organizacyjnymi.

Od 1 stycznia 1930 r. został rektorem budowanego kościoła p.w. Chrystusa Króla w Gdańsku. Był niezmordowany w pracy dla swoich parafian: zakładał orkiestry i chóry, urządzał wystawy, zawody sportowe, wycieczki. Działał także w głównej polskiej organizacji w Gminie Polskiej, był pierwszym wiceprezesem Macierzy Polskiej, kapelanem kolejarzy i pocztowców, diecezjalnym asystentem Katolickiego Stowarzyszenia Kobiet, prezesem Centralnego Komitetu Katolików Polskich Diecezji Gdańskiej. Aresztowany 1 września został osadzony w Victoria Schule.

W KL Stutthof mężnie znosił szykany i tortury. Na krótko przed swoja męczeńska śmiercią powiedział do ks. Alojzego Muzalewskiego, współwięźnia: Wiesz, czuje że zginę, powiedz moim ukochanym wiernym w kościele Chrystusa Króla, że chętnie oddam swe życie pro Christo et Patria. Został rozstrzelany 11 stycznia 1940 r. 

W programie koncertów znajdziemy pieśni z cyklu Piaśnicki Lament oraz utwory opisujące męczeństwo wymienionych błogosławionych. Autorem kompozycji jest Szymon Chyliński. Poniższe utwory wykona zespół Folk Acoustic – grupa profesjonalnych, pełnych pasji, a także nagradzanych, również na scenie międzynarodowej, muzyków.
Przypominam również o plenerowej wystawie znajdującej się na placu przed Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, która przybliża losy Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku.