– Urodziłem się w roku 1920, w maju, w tym czasie, kiedy bolszewicy szli na Warszawę. I dlatego noszę w sobie od urodzenia wielki dług w stosunku do tych, którzy wówczas podjęli walkę z najeźdźcą i zwyciężyli, płacąc za to swoim życiem. Tutaj, na tym cmentarzu, spoczywają ich doczesne szczątki. Przybywam tu z wielką wdzięcznością, jak gdyby spłacając dług za to, co od nich otrzymałem. Pragnę wszystkich uczestniczących w tym spotkaniu pobłogosławić w Imię Trójcy Przenajświętszej– podkreślił papież Jan Paweł II na polu bitewnym w Radzyminie w 1999 roku.
Do wizyty w Radzyminie nawiązał też papież w wygłoszonej tego samego dnia homilii przed wojskową katedrą warszawsko-praską.
 –Myśl nasza kieruje się dzisiaj ku tym wszystkim, którzy pod Radzyminem i w wielu innych miejscach tej historycznej bitwy oddali swoje życie, broniąc Ojczyzny i jej zagrożonej wolności. Myślimy o żołnierzach, oficerach. Myślimy o Wodzu, o wszystkich, którym zawdzięczamy to zwycięstwo po ludzku – mówił Ojciec Święty.

Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 r. w Wadowicach, jako syn Karola Wojtyły i jego żony Emilii z Kaczorowskich. Atmosfera panująca w domu rodzinnym silnie wpłynęły na rozwój duchowy i intelektualny przyszłego papieża.

Karol Wojtyła senior, od 1900 roku służył w wojsku austrowęgierskim, by w stopniu porucznika przejść do Wojska Polskiego. W 1906 r. zawarł związek małżeński z Emilią Kaczorowską. Urodziło się im troje dzieci: Edmund, Olga i Karol. Olga zmarła wkrótce po urodzeniu.

– Nieraz zdarzało mi się budzić w nocy i wtedy zastawałem mego Ojca na kolanach, tak jak na kolanach widywałem go zawsze w kościele parafialnym – napisał Jan Paweł II („Dar i Tajemnica”).  

Matka Emilia, z domu Kaczorowska, urodziła się 26 marca 1884 r. w Krakowie. Ukończyła  szkołę Sióstr Miłości Bożej. Prowadziła dom i opiekowała się synami. Była wątłego zdrowia, zmarła 13 kwietnia 1929 roku. 

–  Matkę straciłem jeszcze przed Pierwszą Komunią świętą w wieku 9 lat i dlatego mniej ją pamiętam i mniej jestem świadom jej wkładu w moje wychowanie religijne, a był on z pewnością bardzo duży –  Jan Paweł II, „Dar i Tajemnica”.

Wzruszony Jan Paweł II w Wadowicach 16 czerwca 1999 r. wspominał:

 –  Po synowsku całuję próg domu rodzinnego, wyrażając wdzięczność Opatrzności Bożej za dar życia przekazany mi przez moich Rodziców, za ciepło rodzinnego gniazda, za miłość moich najbliższych, która dawała poczucie bezpieczeństwa i mocy, nawet wtedy, gdy przychodziło zetknąć się z doświadczeniem śmierci i trudami codziennego życia w niespokojnych czasach.

Brat Edmund Wojtyła, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, pracował w szpitalach  w Krakowie i w Bielsku. Młody, 26-letni lekarz, zmarł w 1932 r., po zarażeniu się szkarlatyną.

–  W duchu lekarskiej powinności towarzyszył cierpiącym także wtedy, gdy ówczesny stan medycyny nie dawał możliwości skutecznej pomocy. A potem on sam doświadczył śmiertelnej choroby – jakże wymownie dzisiaj brzmią papieskie słowa z listu do biskupa Tadeusza Rakoczego z 2003 r.

ASG